 |
|
Czasem chciałabym wrócić do przeszłości. Do bycia tą gówniarą z zerówki, która dawała sobie radę ze wszystkim, prawie w ogóle nie płakała i miała w sobie taką siłę, jak nikt .
|
|
|
|
Najchętniej wykrzyczałabym Ci prosto w twarz, że jesteś niezłym chujem, który tylko i wyłącznie zabawia się laskami, że nic nie znaczysz i nigdy nie byłeś ważny, że traktowałam Cię jak dobrego kumpla, z którym czasem przeżywałam całkiem miłe chwile. Jednak nie byłoby to ważne, bo znaczysz więcej niż wszystko.
|
|
|
|
To straszne, że dziś mijając się na ulicy nie stać nas na więcej niż marne zmierzenie się wzajemnie - a kiedyś ? Kiedyś było tak wiele słów, przyrzeczeń, wspólnych chwil. Dziś jest jedynie myśl, że tak sprawnie wszystko spieprzyłyśmy .
|
|
|
|
To takie smutne, że kiedyś miałaś przy sobie taką osobę, z którą mogłaś zrobić wszystko, zdobyć najwyższe szczyty. A dziś przechodząc obok niej, udajecie, że między wami nic się nie stało i to, co było, już dawno poszło w zapomnienie .
|
|
|
|
Nie jestem księżniczką, nie jestem panną z zasadami, nie jestem ostrą sztuką, ale potrafię Kochać, wiesz ?
|
|
|
|
Wszyscy uważają, że coraz bardziej zamykam się w sobie. Ja po prostu już nie jestem taka ufna i musi minąć trochę czasu, aż zaufam nowo poznanej osobie. Tak, zmieniłam się, ale tylko i wyłącznie przez osoby, które mnie zawiodły. Przykro mi ...
|
|
|
|
wierzyłam, ufałam, chyba za dużo sobie wyobrażałam
|
|
|
|
no przecież daję radę, nie widzisz ? śpię dość długo - przesypiam prawie cały dzień. Wychodzę z przyjaciółmi - jeśli mnie wyciągną na siłę. Jem i piję - jak mama to we mnie wetknie. Wychodzę na podwórko - jak już jest na prawdę gorąco. Nie myślę o Tobie - jakoś średnio przez pół godziny. Widzisz ? jestem beznadziejna
|
|
|
|
zadzwoniłabym do ciebie i powiedziałabym ci jak się teraz czuję. ale płynące po policzkach łzy i zaciśnięte gardło nie pozwalają na taki hardcorowy wyczyn.
|
|
|
|
Wstań! mówię wstań, kurwa! Podnieś dupę i rusz się z miejsca. Nie rycz za tym skurwielem , nie jest tego wart - spójrz, jesteś zajebista bez Niego , nie potrzebujesz Jego marnej połówki - sama tworzysz jedną, zajebistą całość !
|
|
|
|
szkoda , że przy zamykaniu tego rozdziału On również nie pociągnął za klamkę tych drzwi, które tak ciężko było za sobą zatrzasnąć. On miał to gdzieś - odszedł, nie dając wskazówek na dalsze życie
|
|
|
|
Duma ? Moje obojętne przechodzenie obok Niego, udawanie, że nie chcę posłać mu uśmiechu, nie odezwanie się, gdy mówił. Robienie tego wszystkiego, czego potem żałuję, i co zaprzecza temu, że jestem w Nim absolutnie zakochana.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
