 |
|
bądź powodem moich jęków, nie tylko w samotne wieczory.
|
|
|
|
to chyba obłęd, żadna miłość.
|
|
|
|
krzyczę czasem szeptem, kiedy jestem pewna, że oddzielają mnie od świata szczelne cztery ściany.
|
|
|
|
panicznie boję się rzeczy, które mogą być ostatnie.
|
|
|
|
zaciskam powieki, nie wypuszczam na zewnątrz armagedonu myśli.
|
|
|
|
i po co z tą ironią mówiliśmy żegnaj tyle razy, skoro wciąż biegamy na oślep w tym samym błędnym kole.
|
|
|
|
słońce czasem oślepia i nie trudno o wypadek tuż za horyzontem.
|
|
|
|
jaki spokój. czarna kawa wypłukała wszystkie marzenia, wódka doskonale dezynfekuje kłamstwa, a większość myśli odpływa z dymem.
|
|
|
|
mogliśmy pójść nawet razem a i tak doszlibyśmy do nikąd.
|
|
|
|
serca krzyczą coraz ciszej, rzeczywistość brutalnie zasłania im usta.
|
|
|
|
zaufanie leży na dnie szuflady, w której nie sprzątałam od lat.
|
|
|
|
perfumy rozpyliły kataklizmy wspomnień.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
