 |
|
Nie płacz już proszę, bądź twarda jak perła.
|
|
|
|
Inaczej czujesz, wiem, wszystko inaczej smakuje po latach.
|
|
|
|
Wciąż umiem się o siebie kaleczyć, pół życia zaczynać od nowa.
|
|
|
|
I choć na pamięć znam większość dróg, każda jest inna gdy staram się wracać.
|
|
|
|
Mam ze sobą resztki nas, leżą gdzieś obok mnie, w częściach.
|
|
|
|
Pamiętam pewność, brzmienie i niepewny uśmiech na zdjęciach.
|
|
|
|
Pięknie urządziłaś dom, w którym nie ma mnie tak często, kocham Twoje słowa czytać, gdy zasypiam gdzieś nad klęską.
|
|
|
|
Ogarnia mnie wkurw, mam puls wyższy niż empatię i znane uczucie, że znowu coś tracę.
|
|
|
|
Wszyscy mamy to samo w głowach, każdy z tym gdzie indziej trafi.
|
|
|
|
Znowu palę, gdy nie ma Cię obok, czuję zło, gdy nie jestem obok.
|
|
|
|
Nie umiem Cię znaleźć tu, miasto ma Twój zapach i Twój smak.
|
|
|
|
Czuję woń Twoich najcięższych perfum, zapach włosów ciepłych od biegu, jak kawa i czerwone wino pamięć nie ma granic, nie zna reguł.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
