 |
|
mimo, że go już nie było czuła się szczęsliwia, tak bardzo szczęsliwa, i tak bardzo ważna i wiedziała, że nie ważne ile ich dzieli kilometrów to i tak swoje obrazy będa nosili w sercach
|
|
|
|
powierniczka ludzkich sekretów, spowiedniczka połamanych serc, tylko jej sekrety niewypowiedziane, serce nie otulone
|
|
|
|
i poczula sie cholernie wazna gdy pocalowal ją publicznie na pozegnanie, wiedziala ze, cala jej teoria na temat tego "skorwysyna" legla w gruzach,
|
|
|
|
nagorsze sa rozstania po ktorych sie zyje
|
|
|
|
najtrudniej jest udawac ze kochamy tego ktorego nie kochamy, a nie kochamy tego ktorego kochamy... banał...
|
|
|
|
krzycz... krzycz.... niech boli niech rani niech plyna łzy
|
|
|
|
czekała na telefon a kazda minuta w tym wypadku wydawala sie wiecznoscia, moze jednak sie nie pozegna, moze bardzo go to boli, moze nie ma tyle sily... a ona nie miala sily zapytac...
|
|
|
|
Kto nigdy nie zaznał bólu towarzyszącego nagłej stracie tego, co w naszym życiu najważniejsze? I nie chodzi mi tylko o ludzi, ale także o myśli, plany, marzenia. Udaje się nam dzień, tydzień, czasem kilka lat, lecz ostatecznie jesteśmy nieuchronnie skazanie na utratę.
Wprawdzie nasze ciało żyje dalej, ale dusza prędzej czy później otrzymuje śmiertelny cios. Zbrodnia doskonała: nie wiemy, kto zamordował nasza radość życia, jaki był motyw morderstwa, ani gdzie są winni.
— Paulo Coelho
Czarownica z Portobello
|
|
|
|
Są ludzie, którym szczęście mignie tylko na moment, na moment tylko się ukaże po to tylko, by uczynić życie tym smutniejsze i okrutniejsze.
— Stanisław Dygat
|
|
|
|
To bardzo dziwne, ale naprawdę można kochać kogoś przez całe życie. Niezależnie od tego, jak daleko znajduje się ukochana osoba, jej wspomnienie zawsze nosi się w sercu.
— Santa Montefiore
|
|
|
|
Bywają w życiu chwile, których ból daje się zmierzyć dopiero po jego przeżyciu, i wówczas dziwi nas, iż zdołaliśmy go znieść.
— Maria Kalergis
|
|
|
|
Jest taki moment, kiedy ból jest tak duży, że nie możesz oddychać. To jest taki sprytny mechanizm. Myślę, że przećwiczony wielokrotnie przez naturę. Dusisz się, instynktownie ratujesz się i zapominasz na chwilę o bólu. Boisz się nawrotu bezdechu i dzięki temu możesz przeżyć.
— Janusz Leon Wiśniewski
|
|
|
|
Dodaj komentarz
