 |
|
nienawidze jak ktos mi pisze "a nie mówilam"
|
|
 |
|
Już nie płaczę, ale to nie dlatego że się z tym wszystkim pogodziłam. Po prostu zabrakło mi łez.
|
|
|
|
Mieli bardzo prosty plan: być razem do końca życia. Plan, co do którego wszyscy z ich kręgu zgodziliby się, że jest jak najbardziej realny. Byli najlepszymi przyjaciółmi, kochankami i bratnimi duszami i wszyscy uważali, że bycie razem jest ich przeznaczeniem. Ale tak się złożyło, że pewnego dnia przeznaczenie bezdusznie zmieniło zdanie.
|
|
|
|
Zadziwiające - tak niewiele brakuje mi dziś do szczęścia. < 33
|
|
|
|
Jeżeli mogłabym mieć do Ciebie jedną prośbę, nie prosiłabym o to byś mnie pokochał czy próbował zrozumieć moje uczucia. poprosiłabym o to byś mnie nie zapomniał do końca życia...
|
|
|
|
I kolejny raz próbujemy o sobie zapomnieć, zamiast po prostu naprawić swoje błędy.
|
|
|
|
Czasem po prostu chciałabym się do Ciebie przytulić, bez żadnego konkretnego powodu. Pójść do parku, gdzie w promieniach słońca mienią się różnymi kolorami liście. Usiąść pod drzewem, patrzeć w niebo. Powiedzieć coś, cokolwiek, bo wiem, że mogę rozmawiać z Tobą o wszytskim. Spojrzeć w Twe oczy... Gładzić dłoń. Dotykać twej twarzy. Ust. Pocałować. poczuć się jak mała dziewczynka, bezbronna, bezpieczna w Twych objęciach. Chciałabym zapomnieć o tym, co było. Żyć chwilą obecną. Pragnę usnąć wtulona w Ciebie. Obudzić się kiedyś słysząc z Twoich ust moje imię. Czuć, że jestem Ci potrzebna, wiedzieć, że jedyna. Chce się z Tobą drażnić, pokłócić... Tylko po to, żeby później się czule pogodzić... I tęsknić wiedząc, że i Ty tęsknisz..
|
|
|
|
Boję się dorosłości. Nie wyobrażam sobie nie rysować pacyfek ani serduszek na znienawidzonych lekcjach, nie narzekać na to, że jutro sprawdzian.
|
|
|
|
Kiedyś potafiliśmy przegadac całe noce, dziś nie potrafimy wymówic prostego "cześć''.
|
|
|
|
- Chcesz iść do kina ?
- Przepraszam skarbie , ale nie mogę.
- Rozumiem....
Pół godziny temu dzwoniłam do niego że zmieniam zdanie , nie odbierał. Poszłam do kina , on już tam był - z inną dziewczyną.
|
|
|
|
Stanęła na tarasie z kubkiem gorącego kakao w dłoniach. Spojrzała na księżyc. 'Wiesz, Olbrzymie...' Uśmiechnęła się do siebie. 'Dłonie ogrzewa mi kubek gorącego picia, a tak bardzo chciałabym, żeby na jego miejscu były dłonie mężczyzny, który odszedł. Wiatr oplata moją szyję powodując dreszcze, które nijak mają się do momentu, w którym jego usta wpijały się w moją skórę, tym samym powodując paraliż ciała. Przytulam głowę do poduszki i nie czuję nic. Brakuje mi uderzeń jego serca pod uchem.' Spuściła wolno głowę. 'A mnie brakuje Ciebie.' Usłyszała.
|
|
|
|
jedyne co mnie pociesza, to to że niektorzy maja wieksze problemy..
|
|
|
|
Dodaj komentarz
