|
Moja najzabawniejsza ironia losu? To, co może mnie uratować, osiągnę tylko wtedy, gdy pozbędę się tego, co należy we mnie ratować.
|
|
|
Umiałbyś pokochać mnie i moje złamane serce?
|
|
|
To chyba czas, by odpuścić i pozwolić sercu na śmierć.
|
|
|
A teraz musisz smażyć się w ogniu, który sama rozpaliłaś.
|
|
|
Nic nie zostało zbudowane na wieczność- na wszystko jest siła niszcząca.
|
|
|
Co czujesz, gdy ze swojej głównej autostrady życia stopy same skręcają na drogę do piekła?
|
|
|
Co czujesz, gdy ze swojej głównej autostrady życia stopy same skręcają na drogę do piekła?
|
|
|
Czy Twoje myśli wędrują po rozbitym szkle, kalecząc nie Twoje stopy, a duszę?
|
|
|
I całe te pokłady nieszczęścia, bezsilności, frustracji i poczucia winy objawiały się w snach. Były obrazem uczuć, które schowane zostały daleko za murami, w najciemniejszym zakątku umysłu, szczelnie zamknięte w skrzyni- wymykały się przez dziurę wyżartą z ich siły.
|
|
|
Pomóż mi, jestem chodzącym cierpieniem.
|
|
|
W życiu pewne są tylko rozczarowania.
|
|
|
I can't move on, I can't relax.
|
|
|
|