 |
|
jest wiele rzeczy, które chciałabym Ci teraz powiedzieć. jedną z nich jest tęsknota za Twoim uśmiechem. do niedawna był niezwykły, poprawiał każdy zły dzień i rozwiewał wszelką smutną minę. uśmiechnij się, proszę. zanim i ja stracę swój uśmiech. / tonatyle
|
|
|
|
gdybym mogła cofnąć jeden błąd swojego życia, nie miałabym dylematu. / tonatyle
|
|
|
|
niby wszystko w życiu ma jakiś cel, ale gdy przchodzi co do czego, żałujesz co najmniej połowy swoich wyborów. / tonatyle
|
|
 |
|
"Po prostu ja nie zasługuję na miłość. Mam świadomość, że mnie się nie da kochać, a jeśli komuś się wydaje, że mnie kocha to , w chwili gdy mnie lepiej pozna i zobaczy, że jestem o wiele kruchsza i smutna niż na codzień, to to złudzenie pęknie niczym bańka mydlana. Nawet nie zasługuję na czyjś promienny, szczery uśmiech, na zwykłą, koleżeńską rozmowę, więc nie mogę nawet śmieć marzyć o tak wielkim uczuciu."
|
|
|
|
“Stworzeni dla siebie zejdą się prędzej czy później.”
|
|
|
|
"Co komu przeznaczone to na drodze rozkraczone"
|
|
|
|
"Koniec przychodzi nieoczekiwanie. Wydaje ci się, że panujesz nad sytuacją. I że to ty decydujesz, kiedy jest już po wszystkim. A potem wszystko nagle się rozłazi i uświadamiasz sobie, że nad niczym nie panujesz."
T. Parsons
|
|
|
|
Kobieta jest jak truskawka. Nie musi mieć kształtów jak z reklamy, by dobrze smakować. / Gordon Ramsay {♥}
|
|
|
|
gdyby takie dni jak dzisiaj miały miejsce codziennie, rzadko narzekałabym na życie. / tonatyle
|
|
|
|
(...) już nie pamiętam, co to zakochanie. Poczekaj, muszę sobie przypomnieć. Coś takiego było. Jakiś czad, szaleństwo, kompletne dziwactwo. Gdzieś latałem, gdzieś wystawałem pod oknami, chciałem odebrać sobie życie. Pamiętam, że waliło mi strasznie serce, ciągle rumieniłem się, coś bardzo bolało, mocno bolało, ale za to słodko, strasznie słodko aż pod niebo, bolała pewnie dusza albo coś podobnego.
Tadeusz Konwicki "Kronika wypadków miłosnych"
|
|
|
|
I tak szybko skończyła się miłość. Tak szybko jak wódka. A miłość do wódki jest bardzo podobna. Bo rozgrzewa, kiedy wiatr, kiedy smutek rozlał się na stole. Przytula. Ale zasłania też oczy. I potrafi mamić, kłamać, rzygać i zatruć.
Stało się nagle tak zimno i pusto.
Najbardziej boimy się pustych kieliszków po miłości. Najbardziej boimy się pustych miejsc.
Kaja Kowalewska
|
|
|
|
Dodaj komentarz
