 |
|
wydawało mi się, że moje największe wyzwanie w życiu było tym które mi postawiłeś, kiedy musiałam cię zwyczajnie zdobyć, żeby cię zwyczajnie mieć. jednak byłam omylna bo moim największym życiowym wyzwaniem, również postawionym przez ciebie było to, kiedy kazałeś mi być zwyczajnie szczęśliwą. zwyczajnie bez twojej obecności.
|
|
|
|
[cz.1]ze stoickim pokojem weszła do budki telefonicznej. z taką samą równowagą przeładowała magazynek, wykręcając numer do niego. jak oszalała frustratka poinformowała go gdzie się znajduję, nie prosząc, swoim oszalałym tonem - rozkazując mu się pojawić w tym miejscu. zdezorientowany i przerażony, nie jej zachowaniem, nie telefonem, samą nią jak najszybciej mógł chciał zjawić się dokładnie w tej samej budce. kiedy znalazł się po drugiej ulicy tuż naprzeciwko niej, ona nadal w niej stała. ujrzawszy go, podniosła broń i przyłożyła ją do skroni przyciskając na tyle mocno, że aż jęknęła z bólu. podbiegł do budki. jednak ona trzymała drzwi od wewnątrz. - otwieraj! - krzyczał zdesperowany, uderzając w szklaną szybę która dzieliła ich jak dotąd jego nieokreślone, niezdecydowane uczucia. destrukcyjnie się wykręcając pocałowała szybę i bezwstydnie puściła mu oczko ze wzrokiem zepsutej wariatki. zniesmaczony, przestał podejmowania próby otwarcia drzwi uznając ją za oszalałą.
|
|
|
|
[cz.2]oparła się o telefon. odsunął się, a wtedy ona wymierzyła broń w sam środek swojej głowy. strzeliła. krew roztrysła się po każdej z czterech szyb budki, a ona usunęła się na jednej z nich. upadł. klęcząc przejechał dłonią po jednej z czerwonych ścian po której krew spływała w zwolnionym tempie, o zabarwieniu identycznym jak jej ulubione czerwone wino.
|
|
 |
|
Aksamity wylewają się spod naszych powiek i warg. Mętlik w sercach uderza o kryształowe umysły. Jesteśmy tak czyści w naszej miłości. Miłością potrafimy nazwać siebie nawzajem. Potrafimy żyć i umrzeć miłością. Lubimy spokój. Nie zakłócamy go. Jestem elegancką kobietą. Zmarzniętą z zewnątrz, acz rozgrzaną w środku. Dumnie kroczę po polu nieprzyzwoitości i współweselę się z zanikami moralności. To wszystko dla Ciebie, bo jesteś całym czasem, każdym momentem na tym świecie. Jesteś ideałem, choć ideałom tak wiele brakuje do Ciebie. I absolutem, choć to takie małe słowo. / ravennn
|
|
|
|
lubie pić kawe w spokoju i czytać książki w samotności. lubie jeździć sama busem, i iść do domu sama. to daje mi czas do namysłu i daje wolność mojemy umysłowi. lubie jeść w samotności i słuchać muzyki w samotności. ale kiedy widze matke z dzieckiem, dziewyczne z kochankiem, lub przyjaciela śmiejącego się ze swoim przyjacielem, zdaję sobie sprawe, że choć lubie być sama, nie lubie być samotna. niebo jest piękne, ale ludzie są smutni. potrzebuje kogoś kto nie ucieknie. / ravennn
|
|
 |
|
Najgorsza rocznica, to ta czyjejś śmierci.
|
|
|
|
nie jestem alkoholikiem, po prostu mam dużo powodów do świętowania.
|
|
|
|
Są cierpienia, przy których człowiek ma wrażenie że umrze.
|
|
|
|
Przepraszam, ale czasami zachowujesz się tak jakbyś chciał mnie stracić.
|
|
|
|
doceniam
wizerunek ktory zostal tylko we wspomnieniach
w pamieci szukam wspolnych chwil ostatnich
teraz juz wiem ze mialy miano porzegnalnych
wtedy taki bieg wydarzen wydawal sie nie realny
|
|
|
|
Dodaj komentarz
