 |
|
Wczoraj było mi smutno. Tak zupełnie bez powodu. Wydawało mi się, że nawet niebo płacze, zaglądając przez okno mojego pokoju.
|
|
|
|
Nie rycz, jak Cię nie chce, to znaczy, że jest skurwysynem bez gustu. Proste?
|
|
|
|
Wydaje mi się, że jesteś gdzieś daleko. Tak się tylko wydaje, bo właściwie Ciebie nie ma.
|
|
|
|
A teraz przyjdź do mnie. Razem usiądziemy przy oknie i w blasku księżyca będziemy cerować nasze poszarpane serca.
|
|
|
|
Jak wiele razy odwracasz głowę, by zobaczyć więcej. Jednak coraz częściej odwracasz ją, by tego więcej nie zobaczyć.
|
|
|
|
Jestem pokiereszowany, podziurawiony. Materiał przetarty. Gdzie nie spojrzysz tam mnie już nie ma.
|
|
|
|
a gdyby tak namalować świat kolorami, schować pomiędzy słowami, tak tylko pomiędzy nami . za oceanami fraz, upić marzeniami, zgubić czas , tańcząc ze wskazówkami, śmiać mu się w twarz . pragnieniami sięgnąć gwiazd i dotknąć nieba , nie bać się i zabić strach, topić w blasku spojrzenia , na przeznaczenia piasku już nigdy nie wracać , tu idąc po omacku, po pamiętniku świata snu . a gdyby tak namalować tam zeszyt w kratki i farbą wolności pokryć istnienia kartki , wspomnienia klatki zamalować tęczą, schowaną w pudełko, okrytą w codzienność . wypuścić na zewnątrz ją , patrzeć jak kapie na papier, jak gęsto pokrywa atrament , tam zostać na wieczność, odzyskać nadzieję . przykro mi, ten świat nie istnieje
|
|
|
|
Kiedyś jednak, gdy przychodzi moment, w którym musisz pocieszyć przyjaciela, mówisz: "nie płacz, zapomnisz, tak jak ja zapomniałam o.." , w ten sposób udowadniasz sobie, że nadal pamiętasz.
|
|
|
|
Nadam sobie prawo do palenia papierosów i używania wulgaryzmów, pewności siebie ponad normę i nienoszenia stanika. Będę się chwalić swoimi majtkami i zdzierać obcasy na nierównych chodnikach. Jeśli najdzie mnie ochota, nie dopnę ostatniego guzika w tak skąpej bluzce i upiję się do cna. Nie pogardzę też głośnymi napadami histerii i wydzwanianiem do każdego o piątej piętnaście nad ranem
|
|
|
|
Tak dużo się dzieje w moim życiu. myśli huczą mi w głowie bum bum bum. Uważam że bardzo się zmieniam, dojrzewam w letnim słońcu, zaczynam uczyć na nowo cieszyć się życiem, zmieniając swoje priorytety i patrząc jak inni, nic nie znaczący dla mnie ludzie, popełniają moje dawne błędy. I nie, nie zatrzymuje ich. Niech się uczą. Niech chłoną tę lekcję życia, która dodała im skrzydeł i lekkim tchnieniem wiatru popchnie w tę, jakże lepszą, stronę. Znów się uśmiecham, bo wciąż mam siły. Czasem się martwię, bo jednak jestem tylko człowiekiem. Marzę, pragnę, dążę, poznaję, gubię się.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
