 |
|
Trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść niepokonanym.
Wśród tandety lśniąc jak diament,
być zagadką, której nikt nie zdąży zgadnąć
nim minie czas.
|
|
|
|
Jest tak samo, może tylko trochę smutno
i nie mówisz dobranoc
i nie mogę przez to usnąć...
|
|
|
|
Zobaczysz mnie wtedy gdziekolwiek nie spojrzysz
Usłyszysz mnie nawet jak nie będziesz słuchać
|
|
|
|
znów nie śpię, bo z Tobą piszę,
jak nie pisze to też nie śpię,
bo albo o Tobie myślę,
albo widzę Ciebie we śnie,
wiem, że się stęskniłaś,
ja też się stęskniłem jak Ty,
i dalej chyba tęsknię,
kiedy nie gadamy dwa dni.
|
|
|
|
Znam cię dobrze, lepiej niż siebie samego. Jesteś ogniem, wodą, powietrzem, ziemią, horyzontem,
bo nie widzę nic innego, dopóki wschodzi i zachodzi słońce.
|
|
|
|
Widzę dziś ile potraciłem oczekując zmian, tutaj nic się nie zmienia jeśli nie zmienisz się sam.
Piszę list, sam do siebie, te litery to mój krzyk - jeśli nie dam sobie szansy, to nie da mi jej nikt!
|
|
|
|
You wanna fight back, it's building inside you, holding you up, taking you hostage.
It's worth fighting for.
|
|
|
|
Listen to your head, remember who you are,. You're the one. You're the unbreakable heart.
|
|
|
|
Tylko nie krzycz, bo to nie miejsce na krzyk, nie ma lepszych niż ty i nie masz więcej niż nic.
Teraz zostały te wspomnienia i łzy i trzeba żyć kurwa, przed nami jeszcze tyle dni
|
|
|
|
Nie oglądaj się na tych co mówią 'nie', przecież nikt tu nie wie lepiej czego chcesz.
|
|
|
|
Wiem, że wszystkiego masz czasem dosyć
Zrób to! Podnieś głowę i rozpuść włosy
W te naznaczone grudniem popołudnie
O jedno cię proszę - chcę widzieć twój uśmiech
|
|
 |
|
Wiesz, myślę, że chciałabym Ci wybaczyć. Tak naprawdę zapomnieć, potrafić machnąć ręką i mijając Cię, uśmiechnąć się bez żadnej ironii i ukłucia żalu. Chciałabym życzyć Ci szczęścia, mimo tego, że Ty moje spierdoliłeś. Pozbyć się z serca tego cienia, który przybiera Twój kształt, żeby nic więcej go nie zatruwało. Naprawdę chciałabym, ale nie potrafię. Nadal są przecież noce kiedy pamiętam, przypominam sobie każdy dzień po Twoim odejściu i nie umiem zdecydować się, który był najgorszy, bo każdy łamał serce na nowo. Wiem ile łez wylałam, ile razy dawałeś i łamałeś obietnice, ile razy wybaczałam zupełnie bez sensu. Przypominam sobie całe Twoje skurwysyństwo, to jak głęboko w dupie miałeś fakt, że cierpię, że kręciłeś tym nożem w moich plecach z uśmiechem na ustach. Chciałabym wybaczyć, ale nie umiem tego zrobić komuś, kto tak wiele spierdolił, komuś od kogo nawet nie usłyszałam "przepraszam", choć przecież kiedyś twierdził, że kocha. Nie wybaczę, nie zapomnę, nienawidzę./esperer
|
|
|
|
Dodaj komentarz
