 |
|
kolejny monotonny dzień poskładany z ironicznych wydarzeń bez braku emocji.
|
|
|
|
i nagle zrobiło się cicho . wszystkie głosy na sali zamilkły . została tylko ona , pozbawiona emocji . pozbawiona uczuć , musiała zmierzyć się sama ze sobą.
|
|
|
|
zgubiłam sens . noo, spierdolił mi gdzieś .
|
|
|
|
- jak ci minął dzień? - szybko..
|
|
|
|
- krzyczałaś ! co ci się śniło, wampiry, zombi ? - gorzej... ludzie.
|
|
|
|
- co u Ciebie? - oprócz tego, że wszystko włącznie z moją, nadzieją, podświadomością oraz wyobraźnią - zdradziło mnie, to nic ciekawego.
|
|
|
|
przypieprzyłam głową w rzeczywistość .
|
|
|
|
- bądź sobą . - nie mam czasu.
|
|
|
|
siedzieć samotnie, patrzeć na ból i cierpienie. nie kiwnąć palcem, umrzeć w samotności i żalu. tego właśnie chcesz. stać się kawałkiem martwego obrazu.
|
|
|
|
słuchaj. najważniejsze w życiu jest, żeby od czasu do czasu, nie za często, ale od czasu do czasu bywać szczęśliwym.
|
|
|
|
ale dzisiaj jestem nijaka. chora, stęskniona. zaczekana nadzieją i bezgranicznie głupia.
|
|
|
|
- a ty jak się masz? — spytał Puchatek. - nie bardzo się mam — odpowiedział Kłapouchy. — już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
