 |
|
Bywa różnie..ludzie przychodzą i odchodzą.Cała rzecz w tym by odróżnić ludzi po których warto sięgać w wspomnienia i takich którym lepiej pomachać na pożegnanie.
|
|
|
|
nigdy , przenigdy nie rezygnuj z osoby którą kochasz. chociaż nie wiem jak trudno by było, chociaż nie wiem jak przeciwny był los. walcz do samego końca i nie zapominaj.
|
|
 |
|
że what? ja mam schizy czy jest burza w środku grudnia?
|
|
|
|
ale spogląda na Ciebie, nawet sie cofa i nie chce żebyś mówił o tym, żebyś próbował i
nie chce żebyś patrzył tak na nią prosto w oczy, bo nie chce musieć mówić że już Cie nie kocha.
|
|
|
|
Uśmiecha się i ma ten dołek w policzku który tak bardzo lubisz i - kurwa mać - jest śliczna.
Chyba nie widzi jak w dłoni drży Ci zapalniczka, ręce Ci się trzęsą... Nie chcesz żeby wyszła.
|
|
|
|
Siedzi to we mnie - chęć odwdzięczenia się ludziom, częściej za wszystkie gówna, mniej za dobre rzeczy, ale pomińmy. Szczypta chamstwa, w sumie to nawet spora, lecz nie uściślajmy. Lubię jak ktoś się musi starać, jak coś go to kosztuje i nie lubię dawać siebie za nic. Nie lubię jak ludzie nie dają nic od siebie, choć ja czasem nie poświęcam nic, równocześnie oczekując. Tak, bywam naprawdę niewdzięczna. I chyba to polubiłeś.
|
|
|
|
Myślisz, że śmierć jest lepszym wyjściem ? Otóż tu pojawia się błąd myślenia ludzi zranionych. Śmierć może być jedynie żałosną ucieczką od bólu, objawem tchórzostwa , symptomem słabości. Żadnym wyjściem. Trzeba jasno postawić sobie ultimatum : albo będę silny i wygram sam ze sobą , ale okaże się tchórzem.
|
|
|
|
bo przeszłości się nie pozbędziemy wyrzucając ją do kosza. za to możemy się z nią pogodzić i zaakceptować jaka jest. mimo iż sprawia ból , smutek , brak. musimy się z tym pogodzić i najzwyczajniej pomachać jej na do widzenia.
|
|
|
|
Rodzice przeważnie kazali mi założyć dodatkowy sweter czy wsunąć się pod koc, gdy zmarzłam. U babci była pierzyna, która bardziej dusiła niż ogrzewała. Każdy facet poza Nim? Odruchowo na dotyk mojej zimnej dłoni reagował dygnięciem i odsunięciem się. Jest jedyną osobą, która panikuje jakimś "jaka jesteś zimna, chodź tu", przygarnia mnie do siebie i znosi lodowate części mojego ciała stykające się z Jego gorącym brzuchem.
|
|
|
|
Jazda pociągiem, uwielbiam. Szczególnie gdzieś dalej, w towarzystwie ludzi, którzy nie mają o mnie bladego pojęcia, a jedynie przypisują historię, którą sami sobie utworzą. Nie wyglądam źle - białe trampki, jasne jeansy, bluza w odcieniu pudrowego fioletu, włosy w kucyku. Z każdym kolejnym kilometrem, którego przemijanie obserwuję przez szybę, oczy robią się coraz bardziej szkliste i szczelniej podciągam nogi pod brodę. Tym ludziom na około kraja się serce, bo wierzą w ogrom mojej wyimaginowanej tragedii. Myślą, iż przeżyłam dramat - a nie, że jestem słaba i życie mnie zwyczajnie przerasta.
|
|
|
|
I już było trochę wina, i łzy w oczach, i słowa mimowolnie same wypływające z ust. Powoli zaczynałam narzekać, kurwić na życie, na każdy jego element, nie rozumiejąc wszelkiej niesprawiedliwości, zastanawiając się czemu, dlaczego tak, teraz, za co. Zagryzałam dolną wargę, hamując łzy. Kołysanie się w przód i tył, analizując Jego odpowiedzi, a właściwie jedną zaledwie, bo tylko ona do mnie w miarę dotarła - "za mało pijesz".
|
|
|
|
Dodaj komentarz
