 |
Czasem przychodzi taki moment,
gdy tęsknisz za kimś tak bardzo,
że masz ochotę niedopałkiem papierosa
spalic ten cały świat.
|
|
 |
Rozpaczam, nienawidzę pożegnań.
|
|
 |
Chcialabym omijac ludzi tak,
jak omijam kamienie.
|
|
 |
gdy ktoś płacze, nie pytaj o powód. przecież właśnie dlatego powstają łzy, że coś nie mieści się w słowach.
|
|
 |
nie wiem, naprawdę nie wiem już nic. tak często ludzie pytają mnie o coś a ja jedyne co potrafię to spojrzeć na nich bez słowa i wzruszyć ramionami. nie potrafię określić czy jest mi smutno, czy jest mi wesoło, czy może czuję się dobrze lub źle. żyję, oddycham i jakoś w miarę funkcjonuje bo wiem, że tego wymagają ode mnie inni. nie chcę płakać a może już nawet nie potrafię. czekam na coś, nieustannie czekam na coś, ale sama nie wiem na co.
|
|
 |
tak trudno jest zebrać się w sobie. powiedzieć "dam radę" i dać, zawalczyć. utrzymać motywację. nie patrzeć wstecz. nie przejmować się zdaniem innych. dążyć do celu. wciąż zaparcie iść do przodu. nie odpuszczać, gdy pojawi się błahy problem. nie wylewać łez. nie czekać na czyjąś pomocną dłoń. tak trudno jest pokonać w sobie tę blokadę, która nie pozwala na więcej i przez którą tak wiele tracimy. tak trudno jest wygrywać, kiedy nie ma się chęci na walkę, kiedy wszystko to, co dotychczas było siłą, utraciło się na zawsze.
|
|
 |
mijają tygodnie, jednego dnia jest lepiej innego gorzej, jakoś się plecie, nie najlepiej ale jakoś. tylko niczego się nie da zapomnieć, po prostu nie da.
|
|
 |
gdy jest bardzo smutno kocha się zachody słońca.
|
|
 |
trzeba wszystko uporządkować. musisz się zdecydować, czego chcesz się trzymać. musisz wiedzieć, co trwa, a co przeminęło i czasami ustalić, czego nigdy nie było. i musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.
|
|
 |
Przeżyłam rzeczy, których nie chciałam przeżyć.
|
|
 |
Potrzeba mi podróży, odgłosów kolejowego dworca, zapachu pociągu, wrażeń, wrażeń, wrażeń.
|
|
 |
Pragnę cię tak beznadziejnie, że aż mogę tego posmakować.
|
|
|
|