 |
|
Samo staranie się to zbyt mało. Lepiej, gdy idzie w parze z planem, który swoją drogą i tak bardzo często zawodzi. Ale to wyczucie czasu jest wszystkim. /A blondyni ranią najmocniej..
|
|
|
|
Wyczucie czasu jest wszystkim..
|
|
|
|
Człowiek. Mężczyzna, kobieta. Dziecko, niemowlę. Mama, tata, siostra, brat, kuzyn, wujek, babcia, dziadek. Sąsiad, ekspedientka w sklepie i inni. Nawet ja. Wszyscy, tylko nie On [NN]. On nie jest człowiekiem. Ludzie tak nie znikają. Jeśli się mylę, spraw Panie Jezu, ale tylko wtedy, gdy On naprawdę jest człowiekiem, żeby znowu się pojawił, żeby tak jak wcześniej odwiedzał Twój Dom o tej samej godzinie co ja, albo żebyśmy znów przez przypadek znaleźli się w jednym autobusie, błagam. /Nieludzkie jest tak znikać. To nie człowiek, to moje marzenie. Niespełnione... Ale przecież wiara czyni cuda. Trzeba wierzyć że się uda..
|
|
|
|
Czasem jedynym wyjściem jest czekać. Poddając się losowi możemy uniknąć wielu rozczarowań, zdarzeń z niechcianymi efektami, których szkody są spowodowane przez własne wybryki oraz doznać mnóstwo niespodziewanych przyjemności. Przeczekanie pewnych kwestii, przemilczenie ich, spowoduje poczucie bezpieczeństwa i spokoju, ale ulgi nie przyniesie efekt końcowy po naprawieniu wyrządzonego zła. Trzeba umieć wybierać z rozumem. Sercu najlepiej zostawić pompowanie krwi, żeby mieć siłę na to, aby zmierzyć się z przeszkodami nie odnosząc większych porażek, lub by po prostu móc swobodnie stać, kręcić głową, poruszać kończynami, ale również po to, by czuć, że się żyje, że krąży w nas jakaś nierzadka ciecz, że się oddycha... Czekanie jest dobre, byle nie za długie..
|
|
|
|
Widok czarnego kształtu wieży kościelnej na tle pomarańczowego księżyca schowanego za cienką warstwą chmur. Wspaniała okazja do wspominania wydarzeń z przeszłości… Wraz z natłokiem myśli ten przepiękny obraz zanika. Księżyc przesuwa się coraz wyżej, wyżej. I jeszcze wyżej. Aż w pewnej chwili niczym nie przypomina najstraszniejszego obrazu z bajek - zamku na tle księżyca. Choć i tak brakowało kształtów ptaków. Znika cała magia. Wszystko wydaje się jeszcze bardziej śmieszne. Boki zrywać..
|
|
|
|
Kiedy wiesz dokąd iść, przychodzi Ci to z łatwością. Jak czytanie interesującej książki. Krok po kroku. Wers po wersie, zdanie po zdaniu, akapit po akapicie, rozdział po rozdziale. Ale kiedy nie masz co ze sobą zrobić, albo boli Cię noga, spacer nie jest już tak przyjemny. Wyrazy wtedy nie łączą się w zdania, ze zdań nie powstają akapity, nie ma też rozdziałów. Taką książkę bardzo trudno przeczytać... /Cholera! Kocham ZŁUDZENIE, "ja na krwi mojej Ciebie nosić będę." /Mijają się bez słowa i bywa, że nie widzą siebie nawet przez trzy tygodnie, choć dzieli ich od siebie parę domów. Wtedy tęsknią. Śnią o sobie nocami. A kiedy już on zobaczy chociaż jej włosy, a ona jego koszulkę, od razu robi się im weselej na duszy. Mają potrzebę widzieć siebie nawzajem, inaczej nie potrafią funkcjonować. Najlepsze we wszystkim jest to, że się nie znają. Czy to się zmieni? Czy kiedykolwiek zamienią ze sobą chociaż dwa słowa? ..
|
|
|
|
Raz można sobie pozwolić. Okay. Ale żeby dwa? Trzecie jest niedopuszczalne. Trzeci raz coś podobnego stać się nie może..
|
|
|
|
~ Z takimi przyjaciółmi kto potrzebuje przyjaciół? ..
|
|
|
|
~ Choćby historia była najpiękniejsza, trzeba spojrzeć na rezultaty..
|
|
|
|
Świetnie. Tego mi było trzeba. Aż się uśmiałam. Drugi taki nie przypadkowy przypadek. Chyba dzisiejszy dzień był zbyt udany, skoro taka rzecz ośmieliła mi popsuć humor. I jak to naprawić? Za bardzo się pogubiłam... Nie dam rady nic wymyślić, choć zostało tyle czasu. A ponad tym: podwójnie niespodziewane eM. oraz czarno-czerwona, nowa oprawka. No i sen z `ej bi`. / "Life is brutal." ..
|
|
|
|
Zaakceptuję rzeczywistość, gdy ta się zmieni..
|
|
|
|
~ Pod niebem wiatr pogania los, zatacza łuk..
|
|
|
|
Dodaj komentarz
