 |
|
to już chyba nieistotne, kiedy stoję na krawędzi, a czas rzeźbi nasze smutne rysy w ciszy, którą znasz jak nikt
|
|
|
|
twój obraz zacieram, życie doskwiera mi coraz częściej, twe odbicie umiera w oczach, powielam egzystencje w blokach
|
|
|
|
w duszy listopad mrozi serce! 09.09.13
|
|
|
|
bo.. jeśli przegram życie, to z honorem - i chuj
|
|
|
|
a serce, które kocha jest dręczone samotnością, zmęczone nawet mocno ubolewaniem nad losem, co odezwie się znów swoim charakterystycznym głosem
|
|
|
|
mogę zapominać się i odlecieć, mogę nagle zamknąć drzwi, zniknąć gdzieś na kilka dni, bo od dzisiaj dla mnie ty - nie istniejesz
|
|
|
|
otwieram oczy, budzi mnie strach, dym z papierosów odmierza czas, nic się nie zmienia nie leczy ran, chciałbym się podnieść, odbić od dna
|
|
 |
|
Nikt nie widzi Twojego cierpienia , nikt nie widzi Twojego smutku , nikt nie widzi Twojego strachu , oni wszyscy widzą Twoje błędy ...
|
|
|
|
a jeśli pójdzie coś nie tak i siebie znać nie będziemy już, nie powiem jak mi ciebie brak, bo nie ma takich słów
|
|
|
|
powietrze ma chemiczny smak, leczę strach oddechem z twoich ust, zaciągam się kolejny raz i trzymam tak w płucach zapach twój i boję się każdego dnia, że pęknie nam pod nogami lód
|
|
|
|
musi minąć kilka dni, już nie będzie każda twarz przypominać ciebie mi
|
|
|
|
i zanim wytnę cię ze zdjęć, posprzątam pokój z twoich słów
|
|
|
|
Dodaj komentarz
