 |
|
spróbuj zrozumieć faceta. życzę powodzenia
|
|
|
|
podobno miłość jest lekarstwem na wszystkie zmartwienia. to co w takim razie jest lekarstwem na nieszczęśliwą miłość?
|
|
|
|
nie mam obsesji na Twoim punkcie. przecież tylko ciągle muszę być obok ciebie, patrzeć na ciebie i czuć Twój zapach, to jeszcze nie obsesja
|
|
|
|
stawiasz pały jak moja baba od polaka
|
|
|
|
gdy się urodziłam - płakałam, a wszyscy się śmiali. umierając - będę się śmiała, a wszyscy będą płakać
|
|
 |
|
_dziękuję panie premierze dzięki panu i ACTA nie będę miała już gdzie napisać jak bardzo pragnę Jego ust, jak bardzo mnie rani i jak nienawidzę tej dziwki. W rezultacie będę tłumić w sobie uczucia co może doprowadzić do poważnych skutków ubocznych.
|
|
|
|
miłego napierdolenia się w trzy dupy i pójścia spać
|
|
|
|
wiem że robię źle, ale może nauczę się czegoś na błędach
|
|
|
|
nazywam go szczęściem, chociaż to on przynosi mi najwięcej bólu.
|
|
|
|
podejdź, połóż dłoń lekko na lewo od środka klatki piersiowej, czujesz jak wali? to miłość.
|
|
|
|
Pociągnął ją i rzucił na łóżko. Jego spojrzenie było przepełnione dzikim pożądaniem. Robił to intuicyjnie. Zaczął nerwowo kłaść dłonie na jej ciele ,całując jej dekolt. Czuł jak jej zapach rozpala jego zmysły. Delikatnie rozpinał guziki w jej swetrze. Jego usta powędrowały w stronę jej ramion.
- Co robisz ?!- Krzyknęła i chciała go odepchnąć, ale jego ramię przygwoździło ją do materaca. Jego gorący oddech pieścił jej szyję.
- Pragnę cie... - wyszeptał jej prosto do ucha . Dziewczynę przeszedł zimny dreszcz, a twarz ukochanego zaczęła ją przerażać.
- Uspokój sie! - Zażądała. Jego uścisk zelżał, a on sam odsunął się od niej na bezpieczną odległość. Otrzeźwiał trochę i sprowadził się do porządku.
- Przepraszam...Tak bardzo na mnie działasz...- Przysiadł bliżej niej i pomógł zapiąć ostatni guzik jej sweterka.- Wiesz przecież ,że bym cie nie skrzywdził...- Dziewczyna spuściła głowę i odsunęła się od niego.
|
|
|
|
- Wiesz ,prawda ? -Chwycił ją za brodę i zmusił do spojrzenia na niego. Jego intensywnie niebieskie tęczówki były teraz czyste i prawdziwe, a nie przepełnione szałem pożądania. Przecząco pokręciła głową.
- Dlaczego mi nie ufasz ?- Puścił ją i intensywnie sie w nią wpatrywał. - Czy dałem ci do tego jakieś powody ? - Spytał z troską.
- Jesteś porywczy, czasem strasznie krzyczysz...- Łzy napływały jej do oczu, a gula w jej gardle nie pozwalała przełykać śliny. Jej ciało zaczęło lekko drżeć, a usta zacisnęły się w wąską linię.
- Boisz się mnie ?- Milczała. Ta cisza bolała tak bardzo... Obróciła się w jego stronę. Po jej policzkach płynęły gorzkie łzy. Tak bardzo chciał ją przytulić ,uświadomić, że jest bezpieczna, ale wiedział, że wystraszyłaby się jeszcze bardziej. -Boisz sie ?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
