 |
|
zostawił mnie bez żadnego wsparcia. dla niego porzuciłam wszystkich znajomych, przyjaciół. rodzice, byli jak zwykle zapatrzeni w młodszego brata, a on w zabawki i kolegów. dziadkowie interesowali się młodszymi dziećmi, a z drugą babcią nie miałam zbyt dobrych kontaktów. powoli zamykałam się w sobie, gdy pewnego dnia błądząc z koleżanką, po uliczkach miasta, zauważyłam pewną interesującą ekipę. zakumplowaliśmy się ot tak. to był pierwszy krok w górę, następnym było otworzenie się na innych, a potem było już tylko lepiej.
|
|
|
|
zapraszam do wcześniejszych wpisów, znajdujących się na trzech stronach. ; *
|
|
|
|
wyrzuciłam z mojej głowy te imię, którego nie można wypowiadać, te imię na literę Pe.
|
|
|
|
pewnego dnia, myślałam, że przegrałam całe życie. zdesperowana postanowiłam zostać singielką. jednak niedługo potem, poznałam cudownego faceta, co wcześniej wydawało mi się nierealne. zaufałam, pokochałam, równocześnie otrzymując najwspanialszy prezent w moim życiu.
|
|
|
|
mimo tego, że policja wyrządziła sporo krzywdy, nie jestem jot pe, nie słucham firmy. nienawidzę takich chorych ideologi, pseudo rapu, tekstów bez ładu i składu. wolę przejść obok tego wszystkiego, nie krztusić się modą, żyć oryginalnie, ot tak.
|
|
|
|
nie mogłam zasnąć, więc zaczęłam liczyć baranki, bezsensownie, bo każdy z nich miał jego twarz.
|
|
|
|
nasze usta poruszają się w jednym tempie, dwa rodzaje śliny mieszają się, oddech przyśpiesza, przeżywam palpitacje. skupiam się na tym, by nie zemdleć, kręci mi się w głowie. stan, w którym się znajduję, to prawdziwa ekstaza. jak dobrze, że on o tym nie wie, jak wspaniale, że odbiera te pocałunki za przelotne, bo nie staram się tak mocno jak zwykle.
|
|
|
|
gdy skończyliśmy nasz dziesięciomiesięczny związek, nie otrzymałam ani jednych gratulacji, tak jak wtedy, kiedy go zaczęliśmy. raczej słowa otuchy, lub zwątpienia, bo pewnie '' wrócimy po kilku dniach'', jednak wszyscy pewni naszego, cudownego powrotu mylili się, tak samo jak ci przekonani o tym, że poddam się i popełnię samobójstwo. jestem silna, silniejsza niż większość ludzi na świecie, do pierwszego marca dwa tysiące dziesięć, wiedzieli o tym nieliczni.
|
|
|
|
na zewnątrz mała dziewczynka, nie potrafiąca chodzić na szpilkach, mająca durne marzenia, wierząca w potwory z szafy, kochająca się w znanych postaciach. w wewnątrz spokojna, dojrzała, marzycielka, uwielbiająca tworzyć, kochająca pewnego człowieka, płci męskiej, który zawładnął jej światem, ot tak. prawdziwa ja.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (2)
