 |
|
Wtedy, teraz, potem i już do końca.
|
|
|
|
Przyznam Ci się do czegoś, dobrze? Obiecuję, że nie zajmę Ci zbyt dużo czasu. To tylko chwilka, kilka marnych słów, które czas z siebie wyrzucić. Tęsknię za Tobą. Niewyobrażalnie mocno. Nie umiem sobie poradzić z tym uczuciem. Chciałabym Cię mieć przy sobie. Wtulać się w Twoje ramiona, bo to właśnie w nich czuje się najbardziej bezpieczna. I właśnie teraz, w tym momencie najbardziej ich brakuje. Właśnie teraz, gdy czuje się smutna, przerażona i niewyobrażalnie samotna. I właśnie Ciebie brakuje, Twoich ramion i bicia serca. Tylko tego.
|
|
|
|
Stań się przez chwile mną, a obiecuję, że się pogubisz.
|
|
|
|
zainstaluj we mnie szczęscie. potrafisz?
|
|
|
|
brakuje czasem słów, by mówić, jak smutno jest, gdy kogoś nie ma.
|
|
|
|
co czujesz, gdy zawodzą ci, za których dałabyś uciąć rękę?
|
|
 |
 |
Nauczyłam się tak idealnie udawać, że wciąż wypowiadam te same słowa, a nikt nie orientuje się, co tak naprawdę chcę powiedzieć. Wiem, jaki ton mojego głosu wydaje się najbardziej odpowiedni, wiem, jakie słowa wydają się całkiem pozbawione bólu. Jestem idealna w tym, co robię. Nie dopuszczam nikogo do swoich myśli, do swoich oczu, ani nawet nie mówię do nikogo moim naturalnym głosem. Bo mój głos jest przepełniony bólem. Dlatego też przestałam go używać. Ktoś mógłby się zorientować, że mówiąc o szkole, o nowych ludziach, tak naprawdę myślę o bólu. Który nigdy mnie nie opuszcza. Zawsze mnie coś boli, zawsze coś innego i z inną siłą, ale boli. Czasem tak, że nie umiem nawet udawać, a czasem ten ból jest taki motywujący, aż chce mi się kłamać i mówić, i ciągle zmieniać głos. Zdarza się i tak, że moje cierpienie dodaje mi siły, mogę spojrzeć ludziom w oczy, mogę uśmiechać się i być szczęśliwa. Mogę być normalnym człowiekiem, nawet wtedy, kiedy cierpię. /black-lips
|
|
|
|
do kogo pobiegniesz, gdy jedyną osobą, która może zatrzymać Twoje łzy, jest ta sama osoba, przez którą płaczesz?
|
|
|
|
zazwyczaj wieczorami mam ochotę na herbatę i na życie z Tobą, wiesz?
|
|
|
|
Zrozumiałam, że ludzie pomimo dużych odległości miedzy sobą potrafią stać się dla siebie najważniejszymi osobami na świecie. Pomimo rzadkich rozmów i spotkań nadal są dla siebie wszystkim. Nikt nie ma prawa ich rozdzielić. Kiedy się spotykają nie zwracają uwagi na otaczający ich świat. To że pada deszcz, czy sypie wielki śnieg, to ich nie obchodzi. Oni mają siebie, i to im wystarcza.
|
|
 |
|
czuję jak spadam... jak lecę w dół, z coraz większą prędkością, jak moje życie wali się, i rozpada na drobne kawałeczki. czuję się nic nie warta, samotna, odrzucona. czuję się wrakiem człowieka, który zostawiając wszystko, nie miał pojęcia, że nie będzie miał do czego wrócić... || kissmyshoes
|
|
|
|
to tak bardzo boli, gdy starasz się najmocniej na świecie, a nic z tego nie wychodzi. gdy próbujesz dobijać się drzwiami i oknami, błagając o jakąkolwiek rozmowę, a mimo to nadal być odtrącaną. to tak strasznie rani, gdy robi to tak bardzo bliska Ci osoba... || kissmyshoes
|
|
|
|
Dodaj komentarz
