 |
|
10 lat znajomości, tysiące rozmów, setki wiadomoścì, kilkadziesiąt wspólnych miejsc, kilkanaście rozstań, powrotów. Pierwsza miłość, pierwsze antydepresanty.. [bereszczaneczka]
|
|
|
|
"wiesz to jest tak.. wszyscy mają jakieś oczekiwania, ja czekam na coś, co nigdy się nie wydarzy, czekam na kogoś, kto nigdy się nie pojawi, a inni oczekują ode mnie, że przestanę czekać " [M.Goniewicz]
|
|
|
|
Nie chcę odwiedzin, chyba, że masz dla mnie lek na receptę
Biorę te, które mam, ale zdają się lecieć w próżnię
Ile trzeba tego zeżreć, żeby nie chcieć umrzeć? [Zeus ♡]
|
|
|
|
mówienie "nie masz powodu żeby mieć depresję, przecież Twoje życie jest wspaniałe" jest jak mówienie "jak możesz mieć astmę, przecież jest tyle powietrza dookoła" [fejsbuk]
|
|
 |
|
Czasami po prostu tęsknie za nami. Za naszą więzią, którą tworzyliśmy. Byliśmy idealni, pamiętasz? Nie było między nami zbyt sporych różnic. Oczywiście, że każde miało swoje życie, że Ty żyłeś w innym świecie, a ja dusiłam się w smutku i żalu, gdzie ból był wspaniałą trucizną, który wstrzykiwałam codziennie w swoje żyły. Nasze życie było bezlitosne, ale perfekcyjnie idealnie. Zgrywaliśmy się, choć nigdy nie okazywaliśmy względem siebie nienawiści. Wydawało mi się, że to co stworzyliśmy, co budowaliśmy przed długie miesiące, to coś co przetrwa wszystko, każdą najgorszą burzę. Lecz myliłam się. Bardzo się myliłam myśląc, że życie przy Tobie jest spełnionym, realnym snem. To była bajka, która pisałam w myślach. Bo Ty byłeś chorym wytworem mojej wyobraźni. Byłeś kimś kogo potrzebowałam, aby przetrwać tamten czas. Bolesny, krwawy czas dla mojej duszy.
|
|
 |
|
bo dobre rzeczy nie zawsze są tym, czym się wydają . nadmiar wszystkiego, nawet miłości, może nam zaszkodzić .
|
|
|
|
gdy jesteś jedyną kobietą w pokoju, jesteś warta milion dolarów .
|
|
|
|
wychodzimy na miasto, śmiejemy się, wygłupiamy, krzyczymy, jesteśmy wredne, bijemy się, siadamy na środku chodnika, naśmiewamy się z ludzi, śpiewamy piosenki, wspominamy najgłupsze historie, przytulamy się, przyjaźnimy się .
|
|
|
|
może gdybym wczoraj nie powiedziała, że przyzwyczaiłam się już do tego jak często go nie ma, teraz siedziałby tu ze mną .
|
|
|
|
teraz jest mi naprawdę przykro, że to wszystko tak szybko się skończyło, że tak nagle to zepsułam . ale przykro mi też, że duma nie pozwoli mi przyznać się do błędu i przeprosić .
|
|
|
|
sypiam mniej coraz, zmartwień mam coraz więcej, walczę by nie zwariować i zawisnąć gdzieś na belce .
|
|
|
|
czasami chciałabym zostawić gdzieś serce . schować je tak, żeby nie móc go potem znaleźć . uczucia sprzedać na aukcji i na nowo cieszyć się życiem .
|
|
|
|
Dodaj komentarz
