 |
|
Nie chce mi się nawet myśleć o początku roku szkolnego. Jak mogę wrócić do normalnego życia, kiedy nie umiem normalnie żyć? Mam dość kłopotów, rzygam obowiązkami, ten cały natłok mnie ogłupia, robi ze mnie nakręconą maszynkę. Chciałabym tak cały czas spędzać z bliskimi mi ludźmi, albo grać na gitarze, albo móc nie wiedzieć, co będę robiła za miesiąc o piętnastej trzydzieści. Pożyć z dnia na dzień, zjeść coś, czego nie ma w diecie, nie być dostępną przez sieć o każdej porze. Słuchać muzyki na plaży, rozmawiać do późna w nocy, spać pod namiotem i chodzić na ogniska. Nie wiem, jak wrócę do „normalności”.
|
|
|
|
Spędzając całe tygodnie z książką, przed komputerem bądź beznadziejnie drepcząc po miejskich parkach, przyłapała się na tym, że nie marzy, nie wspomina, nie pragnie. Żyła, bo żyła, często całe popołudnia i wieczory spędzała z wyłączonym poczuciem własnego „ja”, które do niczego nie było jej już potrzebne. Przypominała coraz bardziej wypalony pień.
|
|
|
|
Every time I look inside your eyes.
You make me wanna die. < 3
|
|
|
|
' czas zapomnieć , że był . zniszczyć w sobie wspomnienia , które wciąż jeszcze ranią . wyrzucić z serca wszystkie słowa , wszystkie gesty , najsłodsze pocałunki i najpiękniejsze spojrzenia . pozbyć się widocznych śladów jego obecności . czas żyć życiem . nie nim . '
|
|
|
|
Aż wreszcie zdajesz sobie sprawę, że całe życie obijałeś się bez celu, czekając aż coś się zdarzy, coś wyjątkowego, coś naprawdę ważnego. Ale nie dzieje się nic, płynie tylko czas. [...] Człowiek czeka i czeka, jakby życie było pieniędzmi ulokowanymi w banku, depozytem, który zostanie kiedyś wypłacony, przyszłą fortuną. A potem otwierają mu się oczy i widzi, że życie to tylko drobne, które ma właśnie w tylnej kieszeni.
|
|
|
|
Każde życie kończy się , jak w książce . Zaczyna się spokojnie - nawet nie wiesz że najlepszy przyjaciel może okazać się miłością twojego życia . - Później , jesteście ze sobą ale jednak komuś to nie pasuje i rujnuje to pozostawiając Cię ze złamanym sercem , A na końcu - dostajesz nową miłość lub dogadujecie się i wciąż jesteście razem .
|
|
|
|
Chcę zrozumienia. Nawet jeśli jestem do bólu inna, wyklęta, pogardzona, szokująca, perwersyjna i pierwsza w kolejce do spalenia na stosie.
|
|
|
|
Czy żałuję? Nie. Choć chciałabym wrócić do tamtych chwil. Może teraz było by inaczej? Może teraz byłoby lepiej? A może gorzej? Wiem również gdybym nie zrobiła tego kroku też bym myślała jakby to było. Ale NIE ŻAŁUJĘ. Lecz musisz wiedzieć, że tęsknię i te wspomnienia nie znikają od tak.
|
|
|
|
Rozpaczliwie pragnę się z Tobą zobaczyć. Na razie nie mogę sie z tym uporać. Z tym oczekiwaniem. I z tym napięciem. A najbardziej z tymi atakami czułości. Czy można mieć ataki czułości?
|
|
|
|
“A gdy nasze wargi się zetknęły, wiedziałem, że gdybym nawet dożył setki i zwiedził wszystkie kraje świata, nic nie da się porównac z tą jedną chwilą, gdy po raz pierwszy pocałowałem dziewczynę moich marzeń, i byłem pewny, że moja miłośc będzie trwała wiecznie.”
|
|
|
|
Jeśli miałabym spróbować nazwać co ja Cię – to chyba ja Cię przede wszystkim przeczuwam. Ja się Ciebie domyślam jedynie; a ponieważ mam świadomość, że ani nie zrozumiem ani nie pojmę do końca – na domyślaniu się i przeczuwaniu poprzestaję. Bez żalu. Lubię nie wiedzieć. Bo wtedy mogę sobie wyobrażać... a wyobrażam sobie Ciebie zawsze z jak najlepszej strony.
|
|
|
|
Sto razy prościej byłoby na pewno,
gdybym się mylił. Ale się nie mylę:
Jesteś najlepszym miejscem tego miasta,
centralnym punktem.
kiedy wracam do miasta - to do ciebie wracam.
Miasto po prosto nie istnieje, kiedy
nie ma w nim ciebie. Rozpadają się
dekoracje. Są zgliszcza. Rumowisko jest.
Nocą na moście ze zgubionych kluczy,
piór wiecznych, dokumentow - odnajdujesz się
miasto istnieje, jeśli ty zachcesz.
Miasto odpływa, jeśli chcesz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
