 |
|
Podarłam jego zdjęcie. Na milion małych kawałków, których nie da się posklejać. ułożyć znowu w spójna całość. nie zależnie od tego jakby się pragnęło.
|
|
|
|
zastanawia mnie, czy każdej mówiłeś to, co mnie?
|
|
|
|
co zostało z naszego ostatniego spotkania? dwa puste krzesła i zimny stolik.
|
|
|
|
żyję z nadzieją, ze jest na świecie ta para oczu, których nigdy nie zapomnę.
|
|
|
|
najbardziej. najmocniej. najczulej. najgoręcej.
|
|
|
|
modna sukienka nie uczyni z Ciebie królowej.
|
|
|
|
najciekawsze scenariusze Twojego życia, rodzą się nocą.
|
|
|
|
dziś też poudajemy, że nam na sobie zależy?
|
|
 |
|
nic nie irytuje mnie bardziej niż moment, kiedy siedzę na znienawidzonej matmie i nie mogę rozwiązać zadania bo w myślach mam tylko Twoje wczorajsze słowa na pożegnanie. obliczam działanie, a zamiast wyniku zapisuję Twoje imię. przez tak prymitywne zajmowanie moich myśli skazujesz mnie na brak wykształcenia, skarbie.
|
|
|
|
Twój zapach jest dla mnie jak narkotyk. zacznę sobie wkrótce dawkować fiolki Twoich perfum. tak w ramach zaspokajania mojego narkotycznego głodu, kiedy nie ma Cię obok
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
