 |
|
Podniosłam się z porażki jaką mi wyrządziłeś i pokochałam kogoś, kto jest wart mnie i moich uczuć. Ktoś kto nigdy by mnie nie zranił i nie pobawił się moimi uczuciami w przeciwieństwie do Ciebie. Ktoś kto mnie kocha za wszystko i za nic. Teraz Ty czujesz to co ja czułam przez 3 lata. Widzę że cierpisz tak samo jak ja cierpiałam ale wiesz co? Nie szkoda mi Cię. Wierzyłam, że karma wraca i to z podwójną siłą. Mam jednak nadzieję że cierpiąc myślałeś o mnie przez co ja przez Ciebie przechodziłam. Teraz moje uczucia do Ciebie są warte jak ja byłam dla Ciebie warta.
|
|
 |
|
Przychodzi tu. I pisze. Zbłąkana dusza. Pragnąca, by ktoś ją wysłuchał. Zbyt nieśmiała, by poprosić o to głośno. Przepełniona obawami, że w bezpośredniej konfrontacji spotka się z odrzutem. Szyderczym śmiechem, który wykpi jej nadzieje na zrozumienie.
|
|
|
|
Irracjonalne jest to, że pojawiam się tu znienacka, po półtora roku, żeby napisać jedynie te kilkadziesiąt słów i na nowo zniknąć. Jestem osiem lat starsza, niż w momencie, kiedy pojawiły się tu moje pierwsze teksty - i pewnym faktem jest to, że ta strona i ten profil wciąż we mnie żyje, jako początek czegoś, co mocno mnie kształtowało i budowało jako człowieka. Czuję się tak jakbym chodziła po opuszczonym cmentarzu, gdzie leży tylko to, co materialne, ale tak wyraźnie odczuwasz to, co wewnątrz... :)
|
|
|
|
Gdzieś mam jego przeszłość, bo pamiętam swoją. Gdzieś mam to, co mówią o tym, jaki potrafił być - ja też nie świeciłam przykładem. Ranił, łamał serca, pozostawiał po sobie bałagan... i dzisiaj powinnam może obawiać się, że to samo zrobi tu, w moim życiu. Sęk w tym, że ja też bez głębszych słów wyjaśnień oświadczałam, że "to nie to" i wypisywałam się z czyjegoś jutro, które tak skrzętnie planował z moim udziałem. Odwracałam się na widok łez, nic sobie z nich nie robiąc. Zgasiłam empatię. Zobojętniałam na uczucia innych. Poszliśmy w dalszą podróż z życia - z takimi bagażami. Absolutnie nienastawieni na to, że w naszej relacji możemy napotkać na coś wartego uwagi na dłużej, ale zaciekawieni tym, co może nam dać. Minęły setki wspólnych dni, siedzimy w tym samym pociągu życia, a na każdej stacji wysiadamy razem, żeby zobaczyć i doświadczyć jak najwięcej - ale wspólnie.
|
|
|
|
Najtrudniej jest liczyć do dwudziestu czterech. Doba ma cholernie trudny wymiar, bo czujesz ciężar każdej przemijającej godziny - dzisiaj, w dniu który się nie powtórzy, nie wróci. Liczeniu do dwudziestu czterech towarzyszy przemijanie i umykająca szansa. Wewnętrznie czujesz, że powinieneś wykorzystać moment, wziąć się w garść, pójść po "swoje". Tylko co jest "twoje"? W każdych kolejnych dwudziestu czterech godzinach błyska pytanie, jak je przeżyć, by znów nie znaleźć się w martwym punkcie, gdzie po prostu nic nie wiesz. Teraz upijasz łyk herbaty, dwudziesta trzecia trzydzieści. Za moment minie kolejna pełna doba, położysz się do łóżka, zamkniesz oczy i pomyślisz o swoich marzeniach. Przyjdą kolejne dwadzieścia cztery godziny - czy odważysz się zawalczyć o to, by nie marzyć... a wspominać?
|
|
|
|
“- Co widzi zakochana kobieta?
- Widzi to, co chce widzieć.”
~ Katarzyna Herman
|
|
|
|
Kocham Cię ale Cię nie lubię
|
|
|
|
Nagle zdajesz sobie sprawę ze wszystko zgasło miedzy nami. Ze nasz wspólny spędzony czas nie powtórzy się. Nie zobaczę Cie już więcej. Znowu wszystko będzie bez Ciebie takie nijakie. Dzień bez Ciebie jest dniem straconym. Nie umiem wyrazić tego w słowach jak bardzo mi będzie tego brakować. Nie zdajesz sobie sprawy jak trudno będzie mi się znowu pogodzić z Twoim odejściem. Nie potrafię, nie umiem i nie chce przestać za Toba tesknic. Tylko to mi zostało...
|
|
|
|
Kocham na zawsze i pomimo wszystko...
|
|
|
|
Nawet jeśli bym chciala nieczuc nic do Ciebie, nawet jeśli bym chciała zapomnieć o Tobie, wymazać wszystkie dobre wspomnienia, emocje które docierały do mojego stanu to wiem ze nie potrafię. Nie potrafię zapomnieć o kimś kto nauczył mnie kochać. Dzieki komu mogłam przeżyć pierwsza prawdziwa miłość. Kto nauczył mnie ze ludzie cos znaczą. Dzieki komu każdy kolejny dzień stal się dla mnie lepszym dniem. To wszystko dzięki Tobie. Dziękuje ze pojawiłeś się w moim życiu. Po prostu dziękuje ze nauczyłeś mnie życia z Toba i bez Ciebie.
|
|
  |
|
Leżę kolejna godzine w łóżku, kolejna łza spływa po moim policzku.. użalam się nad sobą, czy tęsknię?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
plusik
