 |
|
Ja dobrze wiem jak to jest znam to uczucie, w sercu kucie tracisz czucie i kto jest winny.
|
|
|
|
Jesteśmy tacy sami Boże, zadufani egoiści wygrzani jak ogień!
|
|
|
|
Chuj na to kładę, bo i tak damy rade razem, z lojalnym składem wszyscy tu damy radę!
|
|
|
|
Pozory mylą - chyba zdążyłaś sie o tym przekonać.
|
|
|
|
Mówisz, że boisz się mnie stracić, ale powiedz... znasz piękniejszy strach?
|
|
|
|
Super zabawa, auta, gruby szmal, to Twoje motto, klimat, Twego życia czar. Masz zawsze racje, wszyscy wokół głupi są, dla Ciebie tylko Ty się liczysz.
|
|
|
|
Uczę się niechcenia. Nieczekania. Nieoczekiwania. Codziennie.
|
|
|
|
Problem w tym, że ja nie mam o czym zapomnieć. Nie łączyło nas nic oprócz paru przypadkowych rozmów, uśmiechów i dróg.
Po prostu każde jego spojrzenie było wyjątkowe. Byle korektor i ruch zegarka w przód tego nie zmyje.
|
|
|
|
Dziś wiem, że nieważne co by się stało.
Po tym wszystkim zawsze mi będzie czegoś mało.
|
|
|
|
Nauczyła uśmiechać się w każdej sytuacji.
Nauczyła się siedzieć cicho i tłumić wszystko w sobie.
Mimo że czasami nie wytrzymywała i wyrzucała z siebie niektóre rzeczy,
jednak nigdy tych, które krzywdziły najbardziej.
(ale co ona ma do powiedzenia, jej zdanie się nie liczy.)
Nauczyła się również udawać, że rozmazany tusz to 'coś w oku'.
Kolejną rzeczą jakiej się nauczyła, to przyjmować, że zawsze będzie dobrze.
Wmawiając sobie wiele rzeczy tak długo, że aż wierzy, że tak jest.
Taki wymarzony, wręcz idealny świat odbity w uśmiechniętych oczach,
które nie przewidywały żadnych burz i które były przerażone, gdy coś było nie tak.
Które spoglądały z nadzieją, że w końcu wszystko się ułoży.
Jest za bardzo wrażliwa i przejmuje się tak bardzo wszystkim i wszystkimi.
Ale najważniejszą rzeczą jest to, że nie popełnia już błędów i głupstw,
szkoda, że tak się wszystkiego boi.
|
|
|
|
Pamiętasz? od zawsze powtarzałam Ci, że jestem zwykła. taka sobie ja, nic mniej, nic więcej. Nic ponad, nic poza. Po prostu ja. Nie oczekuje od Ciebie siedmiomilowych butów, ani lampy Aladyna. Nie chcę złotych gór, ani BMW w garażu. Nie potrzebuje spędzać weekendów w Paryżu, a wakacji w Chorwacji...
|
|
|
|
Nie wiem, ile razy człowiek, może zaczynać życie od nowa. Jeśli o mnie chodzi, robię to teraz poniekąd nałogowo. Bez przerwy. Nie wiem, dlaczego akurat na mnie padło. I nigdy się nie dowiem. Widać coś robię źle, bo normalni ludzie żyją normalnie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
