 |
|
no więc... kim jestem ? dziwną nastolatką o dziwnych poglądach z dziwnymi problemami i o dziwnych zasadach. wciąż szukam celu mojego krótkiego, acz ciekawego życia. codziennie rano zakładam uśmiech jak płaszcz i wychodzę z domu. u mnie zawsze wszystko jest ok i w porządku. nie zadręczam bliskich swoimi problemami wychodząc z założenia, że kłopotów nie ubywa od gadania tylko od działania. nie lubię zbyt dużego tłoku, wolę samotność. niestety ona staje się często powodem mojego. codziennego wahania nastrojów. jeśli mogłabym zmienić coś w moim życiu, to właśnie samotność.
|
|
|
|
nigdy więcej nie angażuj się tak mocno i tak szybko. nie warto.
|
|
|
|
- Wypuściłam szczęście. - Jak to wypuściłaś szczęście? - Nie zdołałam go złapać, bo było trochę za ciężkie. - A jak wyglądało? - Miało z metr dziewięćdziesiąt i niebieskie oczy.
|
|
|
|
Jeśli wierzyć doświadczeniu, boimy się czegoś, co sami na siebie ściągamy ; człowiek staje na parapecie i boi się upadku, a ten lęk sprawia, że traci równowagę. Czy też jeśli ktoś się boi psów, to pies wyczuwa jego strach i go gryzie. To ma sens! Więc skoro boję się samotności, bólu i zawodu, to… mam przejebane.
|
|
|
|
oddziaływanie wkurwiające : gdy populacja A wpływa negatywnie na populacje B, a populacja B nie może nic zrobić.
|
|
|
|
Chciałoby się powiedzieć, że kochanie to dotyk fizyczny i uczuciowy. Jakby tego było mało, to słowo “kobieta” najprawdopodobniej pochodzi z dialektu toskańskiego i pierwotnie znaczyło: istota lubiąca dotykanie, przytulanie się. Czyli w kobiecie etymologicznie jest już wpisany aspekt kochania, dotykania. I to też jest przepiękne.
|
|
|
|
Przyjaźń? Z takim całowaniem?
|
|
|
|
Bowaryzm- postawa nieprzystosowania się do rzeczywistości, postrzeganej jako banalna i nudna; dramat człowieka wynika tu ze zbyt dosłownej lektury książek pokazujących wyidealizowany świat marzeń; to nieumiejętność dostrzegania codziennego szczęścia i piękna zwyczajnych rzeczy; to także niezdolność do trwałych uczuć i związków; to brak świadomości siebie, rodzaj buntu .
|
|
|
|
Nie czuła się pewnie, jeśli chodzi o sprawy sercowe. Była bardzo podejrzliwa, gdy ktoś okazywał jej zainteresowanie. Miała zbyt dużo doświadczeń z chłopakami, którzy, wykorzystując jej uległość, chcieli poćwiczyć na niej swoje sztuki do czasu, aż znajdzie się ktoś lepszy.
|
|
|
|
Na dworze 30 stopni, a mnie zimno. W serce mi zimno, kurwa.
|
|
|
|
Nie znam drugiego takiego mężczyzny jak Ty. Choć znam ich naprawdę wielu, to żaden nie ma tego czegoś, żaden nie uśmiecha się w taki sposób jak Ty i nie ma takich śmiesznych małych uszek ani takich słodkich piegów i oooh, po prostu żaden nie jest Tobą.
|
|
|
|
To było nieprawdopodobne, że on, uroczy uczeń liceum, zawsze otoczony wianuszkiem –jak uważała- dużo atrakcyjniejszych dziewcząt od niej, chciałby z nią być. Gdziekolwiek by nie spojrzał, czekały na niego wyższe, chudsze, ładniejsze i zabawniejsze dziewczyny. A ona? Pulchna buzia, suche włosy, wysokie czoło, małe nóżki przechodzące w dwie kluchy ud i postać właściwie bez wyrazu. Gdyby miała jednym słowem podsumować swoją osobę, powiedziałaby „żadna” . Jedyną jej cechą godną uwagi były duże, niebieskie oczy oprawione w długie czarne rzęsy. Była nawet przekonana, że gdyby ktoś się jej uważniej przyjrzał, zauważyłby ciemną chmurę wiszącą nad jej głową jak klątwa Tutenchamona.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
