 |
|
W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to co Cię otacza i nie potrafisz już zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuję Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.
|
|
|
|
Wolę być dla kogoś wszystkim, niż dla wszystkich tylko fragmentem.
|
|
|
|
Nie jestem nagrodą pocieszenia, ani kołem zapasowym. Uważam, że jestem warta więcej.
|
|
|
|
Ludzie w końcu zapomną co mówisz, co robisz. Jednak nigdy nie zapomną tego, jak się przy Tobie czują.
|
|
|
|
Czy to nie zadziwiające, jak bardzo można cierpieć, kiedy wszystko jest właściwie w porzadku?
|
|
|
|
I okazuje się, że nie możesz zakończyć tego, co przez pewien okres w życiu dawało Ci szczęście na każdym kroku, czegoś z czym wiąże się tak wiele wspomnień i marzeń.
|
|
|
|
Wszyscy wiemy, że noce są po to, by mówić rzeczy, których nie można powiedzieć jutro.
|
|
|
|
Ktoś dawno temu dał mi dobrą radę: zapamiętuj najlepsze chwile, delektuj się nimi jak świeżymi poziomkami, obracaj je w myślach i w duszy najdłużej, jak można, zapisuj je i opowiadaj. Kolekcjonuj je w pamięci, nawlekaj jak korale, tworząc z nich naszyjnik drogocennych talizmanów. Składaj wielkie szczęście ze swoich małych szczęść. Zatrzymaj się czasem i spróbuj przez chwilę nie mieć do siebie żadnych pretensji, nie nienawidzić innych. Zacznij wyliczać rzeczy, za które możesz być wdzięczna. W każdej wolej chwili - gdy zasypiasz, odpoczywasz, rozmyślasz, budzisz się - powtarzaj ten rytuał. Potraktuj go jak ćwiczenie gimnastyczne swojej duszy. Jak codzienny aerobik dla zdrowia psychicznego.
|
|
|
|
Jedną z najważniejszych radości, jaką daje zakochanie się ze wzajemnością, jest poczucie, że zostało się wybranym przez najbardziej niezwykłą osobę na świecie.
|
|
|
|
Czasami mam wrażenie, że ludzie, którzy mnie otaczają, nie traktują mnie poważnie. Jestem wtedy, kiedy mnie potrzebują, znikam, gdy staję się bezużyteczna. Przychodzą do mnie tylko wtedy, gdy oczekują pomocy i nie mają się do kogo zwrócić. Tak naprawdę ja jestem samotnym człowiekiem, spełniającym kogoś zachcianki, wysłuchującym wszystkich problemów, udzielającym rad. Siedzę w pokoju z kubkiem herbaty i czekam. Czekam, aż ktoś się do mnie odezwie, wypłacze na ramieniu i odejdzie tak, jak gdyby nigdy nic. Przecież ja jestem zwykłym człowiekiem, też potrzebującym pomocy, czasem nawet zmęczonym. Nie mam siły już na słuchanie ludzi, kiedy oni nie chcą słuchać mnie. Nie mam już na to sił.
|
|
|
|
Człowiek nigdy nie pozbędzie się tego, o czym milczy.
|
|
 |
 |
Miałeś kiedyś chęć tak po prostu do mnie zadzwonić i powiedzieć, że stęskniłeś się za moim głosem? Może byłeś po paru drinkach i wybrałeś mój numer, ale przed pierwszym sygnałem się rozłączyłeś? Może przez długi czas układałeś sobie w głowie, co chcesz mi powiedzieć, ale bałeś się mojej reakcji i w rezultacie zrezygnowałeś z rozmowy? Może zabrakło Ci odwagi, aby przyznać się, że jednak Ci mnie brakuje? / napisana
|
|
|
|
Dodaj komentarz
