 |
|
Wyjść na melanż w piątek wieczorem - spoko.Wrócić do domu w niedzielne popołudnie - jeszcze bardziej spoko./retrospekcyjna
|
|
|
|
Pije , pali, bawi się w nieskończoność, śmieje się wszystkim prosto w twarz , a marzenia o miłości odstawiła na dalszy plan./retrospekcyjna
|
|
|
|
Jechałam rowerem do sklepu, najbliższy dopiero 6 km dalej . Jechało się całkiem przyjemnie, dopóki w pewnym momencie mojej uwagi nie przykuł samochód, który jechał w tym samym tempie co ja . Dostrzegłam, że był to jego brat. Próbowałam nie zwracać na niego uwagi, gdy po chwili uchylił okno pasażera, mówiąc wystarczająco głośno, by zagłuszyć silnik i muzykę z radio : " pamiętam Cię! " W mojej głowie zdążyło przewrócić się tysiąc myśli, jednak bez wahania odpowiedziałam : " Ta ?! szkoda, że Twój kochany braciszek nie ma tak dobrej pamięci . " Nie odpowiedział nic, natychmiast podgłosił muzykę i przyspieszył./retrospekcyjna
|
|
|
|
pierdol miłość - zostań dziwką ./retrospekcyjna
|
|
|
|
Wyzywała Cię od najgorszych, ale jak byś do niej podszedł i chciał się przytulić, rzuciła by Ci się na szyje. / wpogonizanormaloscia ♥
|
|
|
|
Byłeś kiedyś zakochany ? Straszne prawda ?Jesteś wtedy taki bezbronny.Otwierasz swoje serce a to znaczy, że ktoś może dostać się do jego samego środka i wszystko schrzanić. Budujesz w sobie mury, tworzysz cały pancerz mając nadzieję, że nikt nigdy cię nie zrani. Wtedy jedna głupia osoba, nie inna od wszystkich innychgłupich osób wkracza w twoje głupie życie...ODDAJESZ IM KAWEŁEK SIEBIE,CHOĆ O TO NIE PROSILI. Po prostu pewnego dnia zrobili coś głupiego, pocałowali cię albo zwyczajnie się do ciebie uśmiechnęli. Od tego momentu twoje życie nie jest już tak naprawdę twoje.Miłość bierze zakładników.Dostaje się do samego środka. Wyżera cię od wewnątrz i zostawia samego płaczącego w ciemności.Proste zdanie jak 'może powinniśmy być tylko przyjaciółmi' zmienia się w szklany odłamek który przedziera się prosto do serca Ból.Nie tylko w myślach,cierpisz nie tylko w głowie.To ból duszy, prawdziwy, paraliżujący rozdzierający cię od środka ból.Nienawidzę miłości./onna
|
|
 |
 |
był jedyną osobą dla której rzuciłam moją odwieczną przysięgę, iż nie wejdę ponownie do tej samej rzeki, nie spróbuję z tym samym, nie dam drugiej szansy. mimo słów, którymi mnie karmił chcąc wyniszczyć doszczętnie, mimo zachowań, tak nieprzemyślanych, tak bolesnych, tak chorych, mimo łez, które przez Niego wylałam i bólu z jakim musiałam się zmierzyć - wystarczyło jedno 'kocie, ja kocham, Ciebie, maksymalnie', i nie potrafiłam zrobić nic innego, jak wrócić do Niego. cholera, zależało mi na tym draniu, a moje serce... bez Niego zwyczajnie nie dawało sobie rady.
|
|
|
|
|
nie mogłam z Nim być. było to wbrew zasadom, wbrew oczekiwaniom rodziców, wbrew prośbom przyjaciół, wbrew błaganiom nauczycieli o to, abym trzymała się od Niego jak najdalej. wbrew wszystkiemu. mimo to mój świat zamykał się w Jego osobie, w ledwo widocznych szmaragdowych tęczówkach, które praktycznie w całości były zasłonięte przez rozszerzone źrenice, w pełnych ustach tak idealnie komponujących się z moimi, w ramionach, które szczelnie oplatały bez najmniejszego problemu moje ciało. powtarzano mi na każdym kroku, że nie powinnam, jednak nie potrafiłam inaczej. był moim wszystkim, bez Niego nic nie miało sensu.
|
|
|
|
|
wciąż pamiętam te specyficzne drgania Jego warg, które występując po sobie kolejno w efekcie przeradzały się w najpiękniejszy uśmiech pod słońcem.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
