 |
|
I wtedy, kiedy będzie mi Ciebie najbardziej brak- zadam sobie pytanie, dlaczego tak bardzo pokochałam kogoś, kto rozerwał moje serce na strzępy.
|
|
|
|
Zniknąłeś bez żalu wraz z zachodzącym słońcem.
|
|
|
|
Głodni miłości, czułości, namiętności pośród pozoru euforycznej radości.
|
|
|
|
I zapamiętaj sobie na zawsze tylko jedną, jedyną rzecz. Nie wybaczę Ci przenigdy na świecie tego, że wyrwałeś mi serce z klatki piersiowej, po czym ze wściekłością w oczach rzuciłeś nim na podłogę i z całych sił zacząłeś po nim deptać. Ja oglądałam to w zawrotnym tempie, resztkami sił, gdy spadałam w pół nieżywa na ziemię. I wtedy właśnie królowa śmierci wybrała moment, w którym dobiegł koniec mego żywota. Teraz stoję u progu wielkiej bramy, od której bije przepiękny, śnieżnobiały blask. Witam progi boskich sfer niebieskich, gdzie mogę przyglądać się życiu tętniącemu na ziemi. To miejsce, które jest skupiskiem czystych, ludzkich dusz. To raj zranionych serc, na zawsze uwięzionych w katuszach miłości.
|
|
|
|
Byłeś powodem, który sprawiał, że każdy dzień był nieskończonym pięknem.
|
|
|
|
I wciąż masz w sobie coś, co nie pozwala mi Cię skreślić.
|
|
|
|
Uciekasz w zapomnienie i dochodzisz do takiego momentu, gdzie słowa zaczynają Cię zabijać. Próżnia, przed którą stoisz zaczyna przemawiać ludzkim głosem. Woła Cię głosem osoby, która jest bardzo bliska Twojemu sercu. Z sekundy na sekundę zaczynasz wierzyć, że tam na dole właśnie czeka Twoje najskrytsze pragnienie. Z pozoru wydaję Ci się, że jest to moment, w którym właśnie Ty dostajesz na tacy to, co straciłeś na szali losu. To, co jest dla Ciebie najgorszym strapieniem bezsennych nocy. To, co najbardziej kochasz, a raczej powinnam powiedzieć- to, kogo kochasz całym tchem. Z samego dołu otchłani dochodzi właśnie ten głos, który woła Cię co raz głośniej, głośniej i głośniej.. Wystarczy tylko jeden krok, by znaleźć się na jego dnie i poznać prawdę o sekretnym głosie, który kusi Twój umysł i serce. Zaryzykujesz?
|
|
 |
|
Niech każdy upadek wzmacnia nas, nie dzieli
|
|
|
|
Pamiętam Twoje pierwsze, nieśmiałe spojrzenie, jakby to było wczoraj. Jednak wczoraj- już nie istnieje.
|
|
|
|
I wciąż w pamięci mam Twoje doszczętnie raniące mnie słowa: "Nie kochałem Cię nigdy, przepraszam".
|
|
|
|
Dodaj komentarz
