 |
|
- czym się zajmujesz na co dzień, młoda damo? - staram się mieć wyjebane na co dzień, proszę pani.
|
|
|
|
marzę, że umiem dać ci szczęście. więcej niż trochę. że umiem kochać całym sercem, nie rozmieniać się na drobne.
|
|
|
|
teraz nawet ja mogę powiedzieć, że pomyliłam uczucia z prawdą, bo lubiłam widok, kiedy byłeś ty i ja.
|
|
|
|
a ona czekała, czekała na niego, aż serce przestało bić, a oddech przestał być oddechem.
|
|
|
|
dochodzę do wniosku, że najrozsądniejszym wyjściem, byłoby cię zabić. świadomość, że pozbyłam się ciebie na własne życzenie, jest bardziej satysfakcjonująca, niż ta, że odszedłeś bez mojej zgody.
|
|
|
|
powinnam ci postawić pomnik. sprawiłeś, że mogę przez bite pięć godzin leżeć na łóżku, wbijając wzrok w pająka, wiszącego na pajęczynie. i nie mam siły krzyczeć, choć przecież zawsze bałam się pająków.
|
|
|
|
wiesz, powinnam ci życzyć, aby ktoś kiedyś złamał ci serce tak jak Ty złamałeś je mi. ale nie będę. mało tego. powiem ci, że będę pierwszą osobą, która z miłą chęcią przypierdoli w twarz osobie, która cię zrani. może wtedy zrozumiesz.
|
|
|
|
wspomnienia uświadamiają mi jak bardzo spieprzyłam rzeczywistość.
|
|
|
|
mogłaś mu powiedzieć, że go kochasz, podła egoistko.
|
|
|
|
usiadła na schodach przed jego mieszkaniem. wiedziała, że nikogo nie ma w domu. on był na treningu, miał wrócić za pół godziny. były jego urodziny i chciała mu zrobić niespodziankę. czekała wymyślając co będą robić. wieczór zapowiadał się świetny, miała cudowny humor. usłyszała, że ktoś idzie. to był on a obok niego jakaś farbowana blondynka na obcasach z dekoltem po pas. chciała wstać i zacząć krzyczeć na niego. nie miała siły, straciła humor. oczy zrobiły się szklane, gdy nagle uświadomiła sobie co się dzieje powiedziała: - wszystkiego najlepszego - po czym wstała i odeszła. pobiegł za nią. - to nie to co widziałaś! - powiem ci co widziałam a co chciałabym widzieć. widziałam cię z jakąś dziwką. szedłeś z nią za rączkę z uśmiechem na twarzy, że masz taką kurwę przy sobie. a wiesz co chciałabym widzieć? że tylko jej pomagałeś, bo przez te jej 15 centymetrowe obcasy nie mogła iść - pokręciła głową i odeszła.
|
|
|
|
nie jest silna, wcale. umiera co dzień i tylko jakimś cudem, co dzień na nowo, budzi się do życia. gubi się. właściwie to zawsze jest zagubiona. nie szuka pomocy. czasem po prostu lubi pogadać do rzeki, ściany, łąki. ucieka od wszystkiego, nie umie się tłumaczyć. i strasznie nie lubi zasypiać sama.
|
|
|
|
dziś już nic nie zostało z tamtych starań, tylko jedna wspólna myśl, że skończyło się na planach.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
