 |
|
a ty tak bardzo ich kochasz.....
|
|
 |
|
Fale naszych uczuć spokojnie rozbijają się o nasze serca tworząc pełną harmonie w nas.Nasze oddechy niczym orkiestra grają nad naszymi twarzami wśród niemych słów naszych ust.Mówisz do mnie milcząc i rozumiem to bardziej niż jakiekolwiek słowa.Twój wzrok, zerwone usta, pieprzyk,dołek,delikatna skóra,zimne stopy,to wszystko przekonuje mnie jak bardzo mnie kochasz. Każdy Twój gest daje mi pewność o tym,że sens mojego życia istnieje.Splecione palce,w których chowamy całą obawę o jutro upewniają mnie, że nawet kiedy wygaśnie blask moich oczu,a krew zwolni mój powód by żyć-Twoja miłość nadal będzie tętnić tą samą siłą,a nawet większą.Wszechświat rozszerzając się rozszerzy nasze serca by mógłby pomieścić jeszcze więcej hektolitrów miłości,które nigdy się nie przeleją,ani nie wyschną.Będą oceanem bez dna.Niebezpiecznym,a zarazem spokojnym.Oceanem,na którym chcę dryfować do końca życia.
|
|
 |
|
Człowiek jest istotą tak dziwną,że musi sam uczyć się na własnych błędach,bo możemy komuś wmawiać,że coś jest złe,że czegoś nie wolno,a on i tak to zrobi.Tak już właśnie jest.Każdy musi przeżyć swoje życie sam,sami się rodzimy,sami popełniamy błędy,sami cieszymy się z naszych sukcesów oraz płaczemy z powodu naszych porażek,ale przede wszystkim SAMI umieramy.
|
|
 |
|
Wiedziałeś, że ja się nigdy nie pogodzę z utratą ciebie.Mam ochotę Cię zabić, chociaż kiedyś zabiłabym za Ciebie.
|
|
|
|
To był Twój bałagan.Wpadłem po uszy,bo próbowałem go uprzątnąć.
~ H.Coben
|
|
|
|
Pamiętam,że bardzo ją kochałem i chyba to wystarczało.
~ H.Coben
|
|
|
|
nigdy z żądną kobietą nie czuł się tak rozkosznie niewygodnie.
|
|
|
|
Nie szukaj we mnie uczuć,serca.Moje serce to
dwie komory i dwa przedsionki,tętnice i
żyły,zniszczone,z wadą,ledwo bijące i
wspomagane przez stertę tabletek.Moje serce
to mięsień,nie wypełniony uczuciem,lecz
krwią.A serce,które utożsamia się z
posiadaniem uczuć zamarzło.Epoka lodowcowa
zapanowała w nim i nie szybko nastąpi
odwilż,o ile kiedykolwiek nastąpi.Wszelkie
próby rozbicia lodu,wszelkie promyki ciepła
zostaną w kilka chwil zgładzone.Całe piękno
wyginęło,wszędzie tylko chłód.Zamarzam od
środka,całe wnętrze pomału staję się jednym
wielkim lodowiskiem.Zima.Nie zobaczysz życia
we mnie,a w moich oczach iskier
szczęścia.Zamarzło wraz z nadzieją gdzieś w
środku.Teraz jestem tylko człowiekiem z
punktu biologicznego,trochę
poturbowanym,dużo blizn,ran,śmieszne
pieprzyki,myszka na dole pleców,wybity
kciuk.Ale żyję,funkcjonuję–jak
człowiek.Mechanicznie każdy organ wykonuję
swoją pracę,ja mechanicznie myślę:żyj.A gdzie
urok życia?Skąd czerpać radość?Po co tak być?
Czy to ma sens?Nie ma..
|
|
|
|
Jest beznadziejnie. Mam ochotę krzyczeć tak głóśno, żeby szyby popękały, mam psychicznie dość tego wszystkiego, tego całego gówna, które mnie otacza. Nie da się przez cały czas być miłym, myśleć optymistycznie i uśmiechać się do ludzi, przyanjmniej ja tak nie potrafię, Mam wrażenie, że jestem niewidzialna, że ludzie nie widzą tego jak mi źle a nawet jak widzą, że robią mi krzywdę to udają, że nie widzą bo nie mają zamiaru tego zmienić. Za bardzo się przywiązuje a to baaardzo dużo potem kosztuje, Samotność mnie dobija, niby się śmieje, mam codziennie kontakt z ludźmi ale czuję się tak kurewsko samotna.. Miłość jest potrzebna w życiu każdemu, u mnie jej brakuje. Boje się, że nigdy mnie nikt nie pokocha, że zostanę sama jak jakaś ofiara losu udając, że jestem szczęśliwa przez całe życie.
|
|
|
|
gdybać to sobie można, ale gówno to komukolwiek dało.
|
|
|
|
jesteś taki niezdarny, kiedy jesteś zakochany.
|
|
|
|
jedyny sposób na zduszenie ognia to go nie podsycać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
