 |
|
Potrzebowałam Cię. Nie tak jak powietrza, bo jak widać Ciebie nie ma, a ja nadal żyję. Potrzebowałam Cię raczej do tego, żebyś nadawał temu oddychaniu sens.
|
|
|
|
spojrzymy sobie w oczy, będziemy wiedzieć więcej.
|
|
|
|
Takim, który mimo upływu lat, wciąż patrzy na mnie w ten sam sposób. Byłbyś?
|
|
|
|
Było, minęło. Było, więc minęło. W nieodwracalnej zawsze kolejności, bo taka jest reguła tej przegranej gry.
|
|
|
|
Moglibyśmy teraz się do siebie uśmiechać.
|
|
|
|
Możliwe że nie ma nadziei byś odnalazł w sobie miłość którą Ci dałam Ale zabierz wszystko co dałeś bo nie chcę tego gdy nie ma Ciebie Każdy pocałunek doprowadzający mnie do uniesienia spojrzenia przepełnione szczęściem Każdy dotyk i najmniejszy czuły gest były przyjemniejsze niż słowa Zabierz nie chce pamiętać Więc proszę wytnij z moich myśli te wszystkie obrazy pięknych wspomnień bo nie chcę pamiętać gdy nie ma Ciebie..
|
|
|
|
Jak łatwo można się uzależnić od drugiej osoby. Jak łatwo można przejąć jej nawyki. A potem wszystko stracić, gdy traci się Jego. I nagle nie ma powodu, żeby wstać z łóżka, jedzenie śniadania z innymi nie daje radości. I dzień przelatuje przez palce. I tylko śpi się długo, bo On tam jest.
|
|
|
|
22:59
'Zamykam oczy i spuszczam głowę Gdy widzę Ciebie przypadkiem Gdy jestem w miejscach gdzie byliśmy razem Przystaję i płaczę ukradkiem [...] I cóż mi pozostało z Twoich wielkich małych słów Jesiennych obietnic że nie znikniesz Nigdy z moich snów.' ~Łzy
|
|
|
|
bez Ciebie znaczę mniej niż pocztowy znaczek, bez Ciebie jest mnie pół, bez Ciebie jestem jak z powyłamywanymi nogami stół...
|
|
|
|
Jakoś tak wyszło, że posiadam niestety skłonności do autodestrukcji. Gdy jest źle, robię tak, żeby było jeszcze gorzej.
|
|
|
|
gdy patrzę w twoje oczy każdej nocy krzyczeć mi się chce, bo patrząc w twoje oczy którejś nocy wiem, że stracę cię.
|
|
|
|
Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci - zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
