 |
|
Był jeden wyjątkowy, mroźny, październikowy poranek - zapomniałem także o nim. Zapomniałem o nocach, jakie spędziliśmy i byłem w tym zapominaniu bardzo uważny. Pamiętałem o ważnych drobiazgach: gdy przyjechałaś w jeden wyjątkowo zjadliwy mrozem wieczór w czerwonym berecie, gdy czekałem na ciebie, snop cieni przyprószony wielkimi płatkami śniegu. Gdy w ostatni dobry dzień musiałaś jechać a jechać nie chciałaś i całowałaś mnie trochę na pożegnanie, trochę by się nie żegnać, trochę by zapamiętać więcej niż zapamiętać się da - a przecież jechałaś i była to droga do zapomnienia. Płakałaś później dwa dni, to zapominam bardzo dobrze, by mnie z siebie wymazać, i trzeciego dnia mnie już prawie nie było. Ja, okoliczność przygodna, pięćdziesiąt pięć kilogramów nierówno rozdzielone na metr siedemdziesiąt trzy mięsa, kości i wszystkiego, z czego mnie ten świat złożył, ja, czyli to co zostało - i to, c z e g o n i e b y ł o . — Ochocki, Vithren, "Chodź, musimy opić nowe litery"
|
|
|
|
Mężczyźni chyba mają to do siebie, że rzadko kiedy coś mówią. Dziś jest taki wieczór, po whisky, bez czegośtam, kogośtam, z Dawnem w kieszeniach i w pysku, i w żyłach, i w myślach, i w ustach, rozumiesz, całej tej maszynerii we mnie, ze mnie. Szlag by to wszystko mógł, wiesz? Szlag i katastrofy. Ale przecież tak właśnie się stało, hm?
— Ochocki, Vithren, "Chodź, musimy opić nowe litery"
|
|
 |
|
przyszłość miała być szansą a przyszła jaka przyszła
wszystko zdaje się być piękne, chyba, że widzisz to z bliska
|
|
 |
|
nie zrozum mnie źle, kocham Cię, ale nienawidzę bardziej
|
|
 |
|
so why do I try if I know I'm gonna fall down?
|
|
 |
|
'chciałabym mieć legendę do mapy Twojego charakteru.'
|
|
|
|
Pamiętam wszystko, ale nie wszystko rozumiem.
|
|
|
 |
Daj mi taśmę mego życia, wrzucę ją w magnetofon, przewinę trochę do tyłu, zacznę wszystko na nowo i nie zjebie juz nic, uwierz mi, obiecuję, tym razem wybiorę Ciebie, bo do Ciebie więcej czuję. / Furey
|
|
|
|
chciałabym móc nie musieć wierzyć, że kiedyś to dostanę, co mi się należy
|
|
|
|
może mam siłę w sobie może o tym jeszcze nie wiem może kocham swój smutek i na pewno kocham siebie
|
|
|
|
i codziennie się zastanawiam czy jakikolwiek sens jest bym się jeszcze bardziej starał? myślę nad sobą, czy muszę spadać w dół gdy rani ludzkie słowo? przez pryzmat stłuczonego lustra fałsz widzą me oczy, fałsz na ludzkich ustach..
|
|
|
|
Dodaj komentarz
