 |
|
To nie sztuka być kochankiem na jedną noc.
Sztuka jest być kochankiem i przyjacielem zarazem.
Z tym pierwszym możesz iść do łóżka i zniknąć o poranku , z tym drugim możesz wstać i iść kraść konie....
Z jednym chodzi tylko o pożądanie i zaspokojenie swoich potrzeb z tym drugim chodzi o wszystko co najważniejsze w życiu.
Już wiem kim byłam ja..
|
|
|
|
Cóż....jestem staromodna.
Lubię należeć do jednego człowieka i słyszeć
"jesteś Moja."
|
|
|
|
To Ty musisz być pewna siebie. Pewna tego, że gdy odwołasz spotkanie on nadal będzie Cię prosił o kolejne, pewna, że jeśli nie odbierzesz telefonu to na następny dzień on nie przestanie dzwonić. A jeśli tak się nie stanie, to co? Bywa. W takim razie nie musisz już nim sobie zawracać głowy, masz więcej czasu dla siebie - a to cholera podstawa! Bo to Twoje życie, nie jego, więc to właśnie TY masz być szczęśliwa i zadowolona z siebie...
|
|
|
|
Oni dadzą tyle uczucia, ile będą chcieli do momentu, kiedy będą chcieli i będą tego potrzebować. Oni będą spędzać z nami czas tylko wtedy, kiedy będą chcieli go spędzać, dając kawałek siebie do wyznaczonej granicy w swojej głowie. Tyle i ani kęsa więcej. Masz się mną cieszyć. Masz się cieszyć samym faktem możliwości obcowania ze mną, bo za chwilę mogę zniknąć. Masz być dla mnie wtedy, kiedy ja tego zapragnę. Bo twoje uczucia są nieważne. Twoje potrzeby są mało istotne. Jest tylko to co ja czuję, ja potrzebuję i ja mogę ci dać.
|
|
|
|
Nie zdradzaj, gdy jesteś nieszczęśliwy, po prostu odejdź.
|
|
|
|
- A ty? Nie tęsknisz?
- Pewnie, że tęsknię. Ale są takie relacje w których nie da się nic więcej zrobić. Możemy tylko tęsknić. I nie jest to tęsknota, która po prostu gdzieś tam sobie jest. Nie. To tęsknota, która wypełnia nas całych.
- Ale kiedyś się zapomina?
- Tak. Zapomina się. Dlatego czasami my tę tęsknotę w sobie świadomie pielęgnujemy. Nie dlatego żeby cierpieć. Po prostu robimy wszystko żeby ta osoba nie zniknęła z naszych wspomnień, a możemy ją tam zatrzymać wyłącznie dzięki emocjom. (…) Pozostaje nam jedynie tęsknić.
|
|
|
|
Mała, okłamujesz się. Wcale nie chcesz zadzwonić do niego dlatego, że chcesz mu wszystko wygarnąć, żeby ci ulżyło. Wcale nie chcesz zadzwonić dlatego, że skoro ty nie możesz przez niego spać, to niech i on nie śpi. Chcesz do niego zadzwonić, ponieważ tęsknisz za nim bardziej, niż za następnym oddechem. Marzysz jedynie o tym, by usłyszeć jego głos, nawet gdyby miały to być tylko odgrzewane kłamstwa. On już dawno smacznie śpi. On nie tęskni, on nie marzy o tobie, on nawet o tobie nie myśli. Dlatego odłóż ten telefon, nie poniżaj się.
On przecież ma wciąż obok siebie ta sama od lat kobietę. Której mówi słowa które mówił i Tobie.. robi z nią rzeczy których Ty jego nauczyłaś, mówi jej słowa których Ty go nauczyłaś... wszystko to co miało być zarezerwowane tylko dla Ciebie.
|
|
|
|
Pewne rzeczy można zabić słowami. Można tak drugiego człowieka strzelić w mordę, że już nie będzie w stanie ani słuchać, ani siedzieć obok. Bo podnieść, to się podniesie. Jeżeli ma twardą dupę, to wstanie szybko. Jeżeli miękką, to będzie się podnosił stopniowo. Ale w końcu przyjdzie taka chwila, dzień, moment, zdarzenie, że wstanie. A wstanie po to, żeby się otrząsnąć z bolesnego wiatru, po to, aby od tego, co było raną, odejść.
I ja wiem, ze kiedyś tez się podniosę.
|
|
|
|
3. Najpierw chciałam ci napisać o smutku, który wypełniał mnie przez pierwsze tygodnie. Smutek był tak ciemny, że nie umiałam już nic rozróżnić w świecie. Potem chciałam napisać ci o żalu, a żal był tak głęboki, że nie widziałam dna. Potem chciałam napisać ci o złości, bo złość była tak wielka, że nie mogłam jej ogarnąć wzrokiem. Potem chciałam napisać ci o tęsknocie, ale była ona tak bolesna, że nie mogłam znaleźć złamanego słowa. Teraz chcę ci napisać o wdzięczności. ...
|
|
|
|
2.Chciałam ci tylko powiedzieć, że byłeś jeden na milion. My byliśmy raz na milion, kiedy komety przelatują obok siebie tak blisko, że splatają się ogonami. Byliśmy jednym, ale nie tym samym. Całością, która nie składała się nigdy z dwóch połówek pomarańczy. Nie byliśmy połówkami, byliśmy całościami, z których wyrosła nowa przestrzeń doznań. Jesteśmy jak zbiory, które stworzyły razem zbiór nowy, niepowtarzalny. (...) Byliśmy tak bardzo, że myśląc o tym dzisiaj, zastanawiam się, jak w ogóle ludzie mogą tak z sobą przeżywać. (...) To się nie zdarza ludziom, a jeśli w ogóle, to raz na całe życie.
|
|
|
|
1. Miałam nadzieję, że tego listu nigdy nie wyślę. Do ciebie ani do nikogo innego, bo myślałam też, że nikogo innego już w moim życiu nie będzie. Myślałam, że tylko ty jesteś i będziesz. (...)
|
|
|
|
Dodaj komentarz
