 |
|
człowiek pisze najpiękniej, gdy serce dyktuje słowa. / tonatyle
|
|
|
|
widocznie tak musi być. najwyraźniej trzeba się bardzo mocno sparzyć by zostawić jedno i wyruszyć ku drugiemu. / tonatyle
|
|
|
|
boję się odejść, ponieważ raz już odeszlam pochopnie i żałuję do dzisiaj. / tonatyle
|
|
|
|
próbuję się okłamać jeszcze jeden raz, ale mój rozum przestał być naiwny. / tonatyle
|
|
|
|
tęsknię za czymś, co istniało szczerze, ale i dawno temu. męczę się czymś świeżym, ale również pustym. / tonatyle
|
|
|
|
wszyscy mówią 'nie męcz się', ale moja głupia dusza lubi cierpieć. / tonatyle
|
|
|
|
ile sił można stracić, ile słów puścić mimo uszu, ile walk można stoczyć, ile klęsk trzeba przetrawić, ile myśli odepchnąć, ile marzeń przepuścić, ile rozczarowań przełknąć, tylko ten wie, kto żyje tak codziennie. / tonatyle
|
|
 |
|
Od miłego gościa, który zawsze tracił to, co podobno miał, do pewnego siebie, nieszczęśliwego gnoja, który bierze to na co ma ochotę i powrót do tego psa, którym byłem. Taka zmiana, która niczego nie zmienia.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
