 |
|
Zaczęłam idealizować.
A to jest bardzo niebezpieczne.
Nie dostrzegasz wielu dobrych rzeczy,
które Cię spotykają,
tylko tęsknisz za jakimś wyobrażeniem.
I żyjesz oczekiwaniami.
|
|
|
|
Powiedz,
co u Ciebie słychać,
co można widzieć,
gdy się jest Tobą.
|
|
|
|
Lgnę do ludzi
i im nie otwieram.
Nieraz otwieram
i żałuję.
|
|
|
|
Skąd wiesz kiedy to już koniec?
Może kiedy bardziej
kochasz wspomnienia,
niż osobę,
która stoi przed Tobą.
|
|
|
|
Jeszcze jedno złudzenie:
że zewnętrzne zdarzenia
lub inni ludzie mogą cię zranić.
Nie mogą.
To ty im dajesz taką władzę nad sobą.
|
|
|
|
Twoja nieobecność jest jak tłumy ludzi - / Wszędzie jej pełno. W ogrodzie i w mieście. / Wciąż mnie otacza. A gdy zasnę wreszcie, / Tysiącem oczu patrzących mnie budzi...
|
|
|
|
Ludzie wierzą,
że będą szczęśliwi,
jeśli przeprowadzą się w jakieś inne miejsce,
lecz przekonują się,
że to tak nie działa.
Gdziekolwiek się udasz,
zabierasz tam siebie.
|
|
|
|
Miałem ochotę przestać istnieć.
Nie,
nie popełnić samobójstwo,
nie umrzeć,
ale przestać istnieć.
Zamienić się w nic.
|
|
|
|
Kiedyś,
po jakimś czasie,
spotkamy się w kawiarni
albo w metrze.
Będziemy próbowali się nie rozpoznać
albo nie zauważyć,
szybko odwrócimy się od siebie.
Będziemy wstydzili się tego,
co stało się z naszym “my”,
co z niego zostało.
Nic.
Dwoje obcych sobie ludzi
ze wspólną pozorną przeszłością,
której tak długo
i tak bezwstydnie pozwalali się okłamywać.
|
|
|
|
Przeszłość nigdy nie umiera. Ona nawet nigdy nie mija.
|
|
|
|
Trzeba wszystko uporządkować.
Musisz się zdecydować,
czego chcesz się trzymać.
Musisz wiedzieć,
co trwa,
a co przeminęło.
I czasami ustalić,
czego nigdy nie było.
I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.
|
|
|
|
Nosze w sobie niesamowity bałagan.
W głowie,
w sercu,
w życiu
i znów leżę na tej przeklętej podłodze
i wiem,
że muszę wstać,
ale wcale mi się nie chce.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
