 |
|
proszę powiedz mi jak sprawiałeś mi każdego dnia radość? przyjemność? powiedz mi, gdzie ukryłeś moje serce,dusze. bez nich się rozpadam tak jak bez Ciebie.
|
|
|
|
formatowałam swoje serce, gdy nagle wyskoczył błąd. coś nie pozwala mi ciebie stamtąd usunąć. // ansomia
|
|
|
|
może to Ty byłeś ta dobra rzeczą, a bardziej wolałam jednak zło?
|
|
|
|
uwielbiałam stać przodem do okna obserwując latające samoloty przy tym paląc fajkę. najlepsze uczucie? stojąc tyłem do całego wszechświata Ty mimo wszystko podchodziłeś jak nigdy nic, wtulałeś się we mnie jakbyś się bał, że zaraz ucieknę albo tak po prostu. po prostu kurwa za tym tęsknie.
|
|
|
|
za każdym razem gdy ktoś pyta czy wszystko w porządku mam ochotę usiąść i wyć, tak po prostu jak małe bezradne dziecko.
|
|
|
|
ubrania są przesiąknięte dymem tytoniowym, alkohol się wciąż wlewa w organizm łącząc z krwiobiegiem. gdzieś moje ciało tańczy, zgubiłam się. jestem tylko zagubionym człowiekiem, który szuka powrotu do domu.
|
|
 |
|
Siadam w ciemnym pokoju i po kilku latach patrzę na to wszystko co przyniósł mi los. Nie miałam łatwego życia. Najpiękniejsze lata wkraczania w dorosłość spędziłam pogrążając się w depresji, a później lecząc ją na kolejnych terapiach. Trwałam w destrukcyjnych relacjach, pozwalałam spychać się na samo dno. Ja po prostu.. oj tak chyba polubiłam kiedy boli, kiedy to ja musiałam starać się i prosić o uwagę. Czy można przyzwyczaić się do tego aby facet traktował kobietę jako przedmiot? Można. Można nawet podświadomie tego szukać. Ale teraz, teraz kiedy godzinami leczyłam swoją głowę, kiedy znalazłam kogoś przy kim uwielbiam się budzić, czuje że jest dla mnie szansa. Że jest szansa na normalne życie, w spokoju i poczuciu bezpieczeństwa. I mam nadzieję że te lata cierpienia były po to abym dziś mogła być szczęśliwa. / napisana
|
|
|
|
chciałam bym wiedzieć czy tęsknisz za mną, czy wciąż po tym wszystkim Ci zależy. czy wciąż jestem tą jedyną czy tylko przyjacielem.
|
|
|
|
mam aspergera uczuciowego chyba, bo wszystko od a do z ładnie potrafię spieprzyć
|
|
|
|
Tak naprawdę nie wiem po co mi to było. Życie za wszelką cenę tym co było, albo w sumie tym co nigdy nie przyszło, przecież większość siedziała wyłącznie w mojej głowie. Wmawiałam sobie szczęście, a tak naprawdę każdego dnia spadałam w dół, aż z impetem uderzyłam o ziemię. Zabawne prawda? To co miało mnie uskrzydlać prawie mnie zabiło, a ja przez dłuższy czas niczego nie zauważyłam. Miłość oślepia i otępia. Przekonałam się o tym na własnej skórze tak bardzo, że nie wiem czy nadal chciałabym jeszcze się zakochać. / napisana
|
|
|
|
Dodaj komentarz
