|
jesteś egoistyczną suką bez uczuć .
|
|
|
Nie wiem co mam Ci powiedzieć, po prostu tęsknie
|
|
|
Chce uciec, nie pytajcie o powód, bo jest milion powodów, aby nie wrócić, ale i tysiące żeby tutaj zostać.
|
|
|
duszę się w zdjęciach i albumach, w rzeczach i wspomnieniach…
|
|
|
|
i nie wiem jakim słowem a nawet przekleństwem to co się teraz dzieję. bo właściwie to nie jest dobrze ale źle też nie, jest tylko dziwnie pusto. otwarte rany po ludziach, którzy mieliby na zawsze jakby co jakiś czas były posypywane solą tak dla przypomnienia, że istnieją. brakuje mi niektórych wypadów, durnych akcji i siary na ulicy. tego, że zawsze mogłam opowiedzieć im o tym co leżało mi na sercu i co jest powodem moich łez co noc. ale wcale nie żałuje, że tak się potoczyło.
|
|
|
|
Nie możesz poświęcić swego życia dla innych. Musisz robić to, co jest dobre dla ciebie, nawet jeśli w ten sposób zranisz część bliskich ci osób./ Pamiętnik
|
|
|
|
[2] Mimo tych wszystkich kłótni, mimo każdej wymiany zdań w czasie miesiączki – nadal jesteś. I pamiętaj, że Cię kocham. Całym serduszkiem dziękuję Ci za wszystkie chwile, w których byłaś przy mnie. I za wszystko no totalnie jesteś moim ideałem przyjaciela. Nigdy się nie wypłacę za ten dar, nigdy! A teraz życzę Ci miłości, przede wszystkim. Są różne magie tego świata, ale miłość jest jedną z najpiękniejszych i najbardziej trudnych do zdobycia. I dlatego życzę Ci jej w nadmiarze, chce niedługo bawić się na Twoim weselu, a potem przyjeżdżać z cukierkami i prezentami dla Twoich pięknych dzieci. Chcę być obok, przyjeżdżać na kawę i ploteczki, doprowadzać Cię do stanu głupawki. Chcę po prostu pokazać Ci, że nie jesteś sama. Masz mnie, a to duuuużo uwierz. Kocham Cię, na zawsze. ♥
|
|
|
|
[1] Cześć śliczna piętnastko! Jutro jest Twoje święto, jedyne w swoim rodzaju i stajesz się już coraz bardziej doroślejsza. Już możesz się legalnie bzykać! :D Uwierz mi, że odkąd Cię poznałam moje życie stało się inne. I nigdy nie musiałam Cię pytać, czy nadal jesteśmy przyjaciółkami, bo oto się nie pyta. Każdy w swoim życiu powinien znaleźć taką osobę, kogoś do kogo będzie mógł napisać w najgorszych chwilach swojego życia i kogoś, kto mimo tych kilometrów zawsze będzie obok na tyle na ile się da. I pamiętam nasze pierwsze rozmowy, pamiętam Twoje sceny zazdrości o Twoją siostrę, pamiętam każdy nasz wspólny odpał. Jesteś jedną z najważniejszych osób w moim życiu, wiem że o każdej porze dnia i nocy mogę się do Ciebie zwrócić z każdym głupawym problemem, mogę Ci opowiadać jak się czuje po imprezie, mogę śmiać się jak idiotka a Ty – nadal jesteś.
|
|
|
budzę się rano, poduszka znów mokra od łez. każdy skrawek, który jest mokry to inna łza. każdy skrawek to inna historia, inny powód moich łez. serce pękające wylewa coraz więcej i więcej łez. nie chcę tak żyć. nie wiem czy wcale chcę żyć. powoli się poddaję i przestaję walczyć, a nie powinnam. /erirom
|
|
|
|
Boże, dlaczego mi to robisz? Czy taki sens jest mojego istnienia, abym do końca życia czuła się samotna i nie miała nikogo w kim mogłabym mieć oparcie, do kogo mogłabym się przytulić i chociaż raz w życiu poczuć się tak naprawdę bezpiecznie? Czy moje życie musi składać się głównie ze smutku, samotności i łez? Czy jest mi pisana odrobina szczęścia w niedalekiej przyszłości, czy już do końca na mojej drodze będą pojawiać się przypadkowe osoby, które na zawsze zmienia bieg mojej egzystencji na tym świecie? Czy postawisz kiedyś przede mną człowieka, któremu będę mogła powierzyć całą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość? Czy zjawi się ktoś taki, kto doceni moje wady, jak i zalety i nie będzie oceniać mnie, jak ksiazki po okładce? Czy kiedyś poczuję szczęście i miłość ze strony rodziny? Czy kiedyś będę w stanie się tym cieszyć?
|
|
|
|
Nienawidzę, kiedy ludzie są tylko wtedy, gdy sami czegoś ode mnie chcą. Nienawidzę, kiedy każdy się pojawia wyłącznie w chwili, gdy chce skorzystać z okazji i dowiedzieć się tego co u mnie słychać, a później nagle milczy. Nienawidzę, kiedy ktoś próbuje zyskać moją sympatię, a następnie w mgnieniu oka znika z pola mojego widzenia, udając, że w ogóle mnie nie zna. Nienawidzę, kiedy ktoś jest obecny tylko i wyłącznie z nudy, a nie szczerej tęsknoty, czy braku kontaktu, który kiedyś mógł być naprawdę zajebisty. Nienawidzę, kiedy otaczają mnie tylko fałszywe osoby, bo czuję, że się w tym duszę. Nienawidzę, kiedy muszę być na czyjąś prośbę, czy zawołanie, bo coś złego się dzieje, a kiedy nagle zaczyna się układać, to zostaję wyrzucona z czyjegoś życia, odstawiona w kąt. Nienawidzę zwyczajnie tego, że tyle fałszywych osób dopuściłam do siebie.
|
|
|
|
Życie ciągle toczy się pod górkę, nic się nie zmienia. Następują chwile załamania, czasami jakaś radość przemknie przed oczami. Dzień staje się rutyną, codzienne czynności są już tak monotonne, że szukamy czegoś innego, czegoś co nam pozwoli uciec od tej szarości, tej nudności, która aż kipi z naszego otoczenia. Lecz czy naprawdę zastanawiamy się co takiego między nami się dzieje, co z nami się dzieje, i jak wiele przez to tracimy? Co z tego, że chcemy zaczerpnąć innego życia, spróbować czegoś nowego kiedy i tak zawsze dopadną nas dawne rozdziały z przeszłości, które pomimo zamknięcia w naszych duszach zawsze będą powracać? Czasami tracimy siłę na walkę, bo wydaje nam się, że coś nie ma sensu, a budzimy się dopiero ze snu, gdy jesteśmy na skraju przepaści.. I czy właśnie tego chcemy? Dlaczego potrafimy pomagać innym, doradzać im, jak mają postępować czy żyć, a sami nie jesteśmy w stanie zastosować się do tych rad? Jesteśmy naprawdę tak słabi, że nic nie widzimy?
|
|
|
|