|
Wszystko oddając życiu. Żeby śmierci, tej zwyczajnej wariatce, nic nie pozostawić w spadku; niech odziedziczy po nas popiół wygasły i niech go sobie rozdmucha, jeżeli chce, na siedem stron, i niech ma przy tym iluzję, że nie jest bezrobotna.
|
|
|
"Pragnąłem wracać do miejsc, które się nie zmieniają. Żeby wszystko czekało na mnie jak zastygłe. Chciałem powracać do własnych uczuć, tak jak powraca się do pierwszej miłości. Nigdy się to nie udawało, ale zawsze próbowałem".
|
|
|
„Mam coraz mniej ochoty
na widywanie się z ludźmi,
czasami nie widuję nikogo tygodniami
i wcale mi tego nie brakuje.
Dużo czytam, mało mówię,
to wszystko”.
— Marek Hłasko
|
|
|
"Miarą rozwoju naszej cywilizacji nie powinno być uwznioślenie śmierci wiekowych królowych, ale skupienie się na tym, żeby ludzie nie umierali całkowicie bez sensu".
Paweł Lęcki
|
|
|
"Ci, co tak wszystko mają przemyślane i w tak pięknych sformułowaniach mi podają, budzą moje wątpliwości. Są pewne rzeczy, które w człowieku kołaczą, zmieniają kolor, rozmiar, charakter. To są sprawy, które trzeba zostawić w spokoju".
Tadeusz Konwicki
|
|
|
Smutek jest cena, jaka się płaci za miłość.
|
|
|
Moja pamięć Cię uwielbia. Wciąż o Ciebie pyta.
|
|
|
Człowiek, który nie przeszedł przez piekło swoich namiętności, nigdy ich nie pokona.
|
|
|
Bo może to następne jutro będzie lepsze. Skąd możesz wiedzieć? A prędzej czy później nadejdzie taki dzień, po którym jutro naprawdę będzie lepsze.
|
|
|
"To kompletnie bez sensu walczyć o to, czego chcesz, jeśli to, czego chcesz cały czas łamie ci serce."
~ Molly McAdams
|
|
|
"(...) miłości są różne: jest taka, która ma unosić ku gwiazdom, dawać rozkosz i przyjemność, taka, która koi, uspokaja, jest szacunkiem i przywiązaniem, taka, która chce jak najwięcej dawać i w tym znajduje sens, taka, która uczy cierpliwości i poświęcenia, i taka, która tylko wzdycha i marzy."
~ Ewa Kassala
|
|
|
"Przeważnie w jakimś momencie człowiek postąpił nie tak, jak powinien zgodnie ze swoją naturą, i od tej pory błędnie budował swoje życie lub źle nim kierował. Jednak ponieważ nie chce tego naprawić lub sądzi, że nie da się tego skorygować, wszystko po staremu toczy się dalej i równocześnie towarzyszy temu melancholia".
Louise Hartung w liście do Astrid Lindgren
|
|
|
|