 |
|
Najtrudniej jest zamknąć za sobą drzwi. Oddzielić się od kogoś, kto miał być na zawsze. Jesteś jak lekarz wykonujący reanimację o wiele za długo, uczucie umarło, a ty wciąż próbujesz je ratować. Za późno, lecz tak trudno przestać, kiedy wciąż żywisz nadzieję, że to urodzi się lub odżyje. Pamiętaj, nie dasz życia nowym uczuciom, jeśli nie zamkniesz tych drzwi już na zawsze.
|
|
|
|
Milczeniem zablokowaliśmy drogi do siebie. Nikt nie pomyślał o objeździe, więc każde z nas wyruszyło w innym kierunku. Do innych dłoni, ramion, ust. Może kiedyś spotkamy się w uczuciowym korku, ale nigdy nie dotrzemy do siebie.
|
|
|
|
Spotkajmy się kiedyś. Porozmawiamy o tym, co czułam, gdy byłeś najważniejszym człowiekiem w moim życiu. Opowiem Ci o tęsknocie, której nie znasz. Dowiesz się czym była pustka - dziura w organizmie w kształcie Twojej duszy, niepozwalająca oddychać i zasypiać nocą. Zapewne nigdy nie wiedziałeś o istnieniu moich uczuć. Przyjdź, powspominamy stare dobre czasy, gdy jeszcze Ciebie kochałam.
|
|
|
|
Był miłością mojego życia. Taką prawdziwą miłością, która się zdarza tylko raz, wszystko przed nią to zapowiedzi, wszystko po niej marne podróbki.
|
|
 |
|
"Widziałam Nas dziś szczęśliwe, jak nigdy,
mówiłaś; dotknij brzucha, poczuj jak kopie.
Tak pełne pasji i pełni ambicji,
że nic nie mogło tutaj stanąć na drodze.
Oddane sobie, w naszym domu za miastem,
wierzyłyśmy w wykorzystaną szansę
na normalne życie bez przemocy i w to,
że nigdy więcej nie dasz mi się stoczyć.
Spojrzałam w oczy Twe, czułam jak płonę,
i miałam pewność, że mam już wszystko.
Klęknęłam [...]"
|
|
|
|
"To, co najlepsze w Nas dziś oddycha w Tobie."
|
|
|
|
"Życie razem to przywilej, zatem kroczmy w nieskończone, choć moje łzy, jak Twoje - one też są słone."
|
|
|
|
"Gdy namiętność Naszych ciał stawia świat w ogniu."
|
|
|
|
"Błagam, nie dajmy tym chwilą ustać, a jeśli to sen, to nie budź mnie nigdy."
|
|
|
|
W Naszej religii nigdy ateista.
|
|
|
|
Niech pali Nas już słońce, a oddech łapmy tylko o 4 nad ranem.
|
|
|
|
Widząc zaufanie w oczach delikatnie rozpinam Jej koszulę i zrzucam z Niej bagaż złych przeżyć. Pocałunkiem obiecuję Jej poczucie bezpieczeństwa, bo wiem, jak ważne ono jest. Palcami dotykam delikatnej skóry na plecach, wszczepiając w Nią cały ogrom siebie. Rozbieram Ją dalej z szeregu negatywnych wydarzeń dnia, który powoli się kończy. Jest delikatna przy tym, zmysłowa, nigdy zagubiona. Doskonale wie, czego sama pragnie i czego pragnę ja. To połączenie idealne, w każdym możliwym tego słowa znaczeniu. Jest naga, do emocji i uczuć. Do pragnień i oczekiwań. Nie ma w sobie wstydu, i wiem, że jestem najbliżej, jak mogę być.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
