 |
|
Im więcej się ma do powiedzenia, tym więcej się chyba milczy.
|
|
|
|
Dokładnie tego potrzeba mi najbardziej: ludzi, którzy niczego ode mnie nie chcą.
|
|
|
|
Nadal jesteś pierwszą i ostatnią myślą mojego dnia.
|
|
|
|
Zrań mnie mówiąc prawdę, ale nigdy nie pocieszaj kłamstwem.
|
|
|
|
I okazuje się nagle, że każdy człowiek jest niezastąpiony. Nawet najmniej ważny, najskromniejszy, najbardziej cichy. Po każdym tworzy się wyrwa, mniejsza lub większa. Tyle miliardów ludzi, popatrz! I wszyscy niezastąpieni. I po każdym zostaje coś nieuchwytnego, ale dziwnie realnego, coś, co należy ponieść dalej.
|
|
|
|
Traktuj ją tak, jakbyś dopiero miał ją zdobyć, a nigdy jej nie stracisz.
|
|
|
|
To, że kogoś potrzebujemy, zaczyna nas niszczyć.
|
|
|
|
Zamiast się nieustannie krytykować, potraktuj siebie tak jak kogoś, kogo kochasz. Aha, i jeszcze jedno: Pogódź się z tym, że każdego dnia na pewno coś spieprzysz.
|
|
|
|
Kiedyś zabłądziłam we śnie. Szukałam tam Ciebie.
|
|
|
|
A w moim sercu nie ma takiego miejsca, gdzie nie chciałabym Cię kochać.
|
|
|
|
Chodzę i nic nie robię, pałętam się, tęsknię.
|
|
|
|
Wkładasz jej do ust dwa palce, później zlizujesz ślinę. Ona patrzy, na wpół chyba zaskoczona, na wpół nakręcona, sprężyna ciepła, miękka, skręcona pod Tobą w kształt najpiękniejszego stworzenia jakie umiesz sobie wyobrazić, aż uda Ci drżą w jakimś przerażeniu, aż musisz sam się uspokajać, najlepiej jej ustami, najlepiej jej ustami na Tobie, najlepiej jej ustami na Twoich, jej oddechem, śliną, myślą i słowem.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
