 |
|
tylko jakoś wciąż nie wiem jak żyć....
|
|
 |
|
Można całe życie wspinać się po szczeblach drabiny i nagle pod koniec odkryć, że stała ona oparta nie o tę ścianę. | Krzysztof Kaluta
|
|
|
|
'nic się nie dzieje, jestem nigdzie i wszędzie, zawsze i nigdy. kiedyś byłam bardziej tak mi się przynajmniej wydawało a teraz jestem mniej. teraz tylko trwam nie wierząc i nie oczekując.'
|
|
|
|
'zdrowi na ciele, ale ich dusze w chorobie.'
|
|
|
|
mamy tylko chwilę między wiecznościami ...
|
|
|
|
byliśmy naprawdę, jesteśmy na niby...
|
|
|
|
ludzie ranią, ludzie kłamią
tak trudno uratować tych co kochają bez granic.
jedni biorą, inni dają
tak trudno uratować tych co ufają naiwnie
|
|
|
|
dzieli nas wszystko nie łączy nic, daj mi być sobą pozwól żyć. inny-nie znaczy gorszy lub zły, nie strzelaj prosze pozwól mi być .
|
|
|
|
Nie potrafisz, prawda? Nie umiesz już z kimś innym, na nowo. To już nie to samo. Próbujesz i za każdym razem się sparzasz, i niszczysz tego, który był gotów dla ciebie. Wciąż w tym samym miejscu, od dłuższego czasu, bez kroku naprzód, bez nadziei, wiary, bez miłości. Nie wiesz, jak zacząć. Nie wiesz, co powiedzieć. Już nie umiesz, już nie jest tak jak kiedyś. Udajesz, przez cały czas odgrywasz cudzą rolę, stwarzasz pozory, a później jesteś zobowiązana powiedzieć "przepraszam, ale jednak nic z tego". Tylko na tyle cię stać, tylko ty tak potrafisz dawać nadzieję i zabierać ją bezpowrotnie, bo tylko tego On cię nauczył, tyle z tego wyniosłaś. [ yezoo ]
|
|
|
|
Uwierzysz mu? Tak zwyczajnie na słowo? Na obietnicę? Na szczery uśmiech czy ładne oczy? Znów mu zaufasz? Oddasz ponownie całą siebie? Powiedz, ile razy musisz przez niego upaść, żeby zrozumieć swój błąd? Jak wiele łez musisz jeszcze wylać, żeby upewnić się, że nie jest Ciebie wart? Kochasz, to oczywiste. Ale czy miłość jest warta każdych poświęceń? Nawet tych raniących duszę i serce i całego człowieka, od stóp do głów, zajmując serce i zasłaniając oczy? Powiedz mi, czy każdy upadek spowodowany przez niego i doprowadzający cię na skraj, musi kończyć się lądowaniem w jego ramionach? Jak wiele jeszcze potrafisz mu wybaczyć? Ile tak naprawdę pozostało Ciebie z Ciebie? [ yezoo ]
|
|
|
|
'a kiedy syn zapytam mnie:
"dlaczego jego brat musiał odejść zanim przyszedł na świat?"-
synu mój, człowiek może żyć pięknie 44 dni albo się zmagać przez wiele długich lat. zapytał mnie jeszcze raz: "czy sprawiedliwe to jest, że na ludzi dobrych i złych tak samo pada deszcz?:b "synu mój, ufaj, że właśnie tak ma być. lepiej się naucz już teraz jak bez odpowiedzi żyć!'
|
|
|
|
'boisz się odezwać i boisz się być sobą, napisali Ci w gazecie, że myślenie jest chorobą....'
|
|
|
|
Dodaj komentarz
