 |
To taki wieczór, kiedy staram się udawać, że wszystko jest w porządku. Przeglądam foldery ze zdjęciami. Przekopując kolejno dysk natrafiam na Twoje zdjęcia. Wpatruję się w Twój uśmiech i oczy. Zatracam się w tym spojrzeniu. Czuję cisnące się do oczu łzy. Pozwolę im płynąć po moim policzku. Może będzie mi lżej. Słone krople chwilowo mnie paraliżują bezsilnością, a po chwili się uśmiecham. Przed oczami stają mi wszystkie spędzone razem z Tobą momenty. Grudniowe popołudnia przesiedziane w Twoim pokoju, byleby tylko nie marznąć na dworze, gdzie panowała niska temperatura. Pomyśleć, że było to tak niedawno. Dziś mamy luty. Naprawdę, czas płynie szybko. Nocą zwalnia. Jedna sekunda jest niczym godzina. Leżąc w łóżku, przykryta jak najdokładniej kołdrą do samego podbródka, zatracam się we wspomnieniach. Właśnie wtedy serce bije wolniej, a każda myśl boli dwa razy bardziej.
|
Dodaj komentarz
