 |
|
Jestem gdzieś bliżej nieba.
|
|
|
|
Ja nie wierze, że serce może być skażone, to w tej psychice siedzi coś co powoduje ze ludzkośc płonie mamy przecież tyle siły, żeby zgasić ten ogień.
|
|
|
|
Drzemie we mnie życie, kocham te życie tysiąca porażek i miliona zwycięstw
|
|
|
|
Wtedy były marzenia, a dziś są tylko plany, i wciąż nie mamy czasu, i wciąż ich nie spełniamy
|
|
|
|
Nie potrafię pisać o miłości choć złudnie w niej trwam.
|
|
|
|
Zawsze mnie przerażała zbytnia bliskość drugiego człowieka. To był nieokreślony lęk, nagły skurcz serca. I potrzeba wycofania się, ucieczki
|
|
|
|
Jakie jest moje marzenie? Tak sobie kiedyś myślałem, kurwa, fajnie by było tak kiedyś wszystkich kopnąć w dupę, nie? Ale tak fest, żeby kurwa polecieli sobie na parę metrów
|
|
|
|
Czuła mdłą melancholię, tępą rozpacz.
|
|
|
|
Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy
|
|
|
|
Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa… wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość.
|
|
|
|
Skaleczy serce bolesna drwina
Świat się nie kończy i nie zaczyna
|
|
|
|
Dodaj komentarz
