 |
|
`wydaje mi się , że we wszystkim uczestniczę pozornie , niczym ekran odbijający
rzeczywistość , który sam pozostaje szklisty i niemy.
|
|
|
|
`. nadal nakładam nowe szaleństwa na
każdą świeżą myśl. nasłuchuję świata z głową położoną na torach.`
|
|
|
|
`W te cudowne noce rozbudzają się wieczne tęsknoty za miłością,
przyjacielem. Lękam się bliskości. Jestem jeszcze zagubionym dzieckiem.
|
|
|
|
Moje oczy nareszcie nabrały blasku i nie są szklaną taflą, pustymi oczami
lalki.
|
|
|
|
` Ludzie w kolejkach walczą o byt. To niepojęte dla mnie , przeraża mnie to ,
że tak można żyć i tylko tak.
|
|
|
|
Jestem samotnością.
Jestem wolnością.
Jestem lękiem.
Jestem psychologiem.
Jestem dziewczyną.
Jestem zagubiona.
Jestem nadzieją.
Jestem człowiekiem.
Kim jestem.?
|
|
|
|
bawię się życiem , jak dziecko zabawką.
|
|
|
|
Wystarczy gest, słowo, by zranić tak boleśnie, zniszczyć szansę, cienką
nić porozumienia. Dlaczego w ludziach tyle zawiści? A może to lęk wyrażony
agresją?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
