 |
|
Głęboki żal jest niczym jakieś konkretne miejsce, przecięcie współrzędnych na mapie czasu. Kiedy stoimy w tym lesie smutku, trudno nam sobie wyobrazić, że będziemy w stanie odnaleźć drogę do jakiegoś lepszego miejsca. Jeśli natomiast ktoś nas zapewni, że już kiedyś stał w tym samym miejscu, ale zdołał się stamtąd wyrwać, może nam to dać nadzieję.
|
|
|
|
Słodko, słodko otrząsnąć pył z obuwia i odchodzić nie pozostawiając nic za sobą, nie, nie odchodzić, ale iść... [...] Odchodzić idąc, iść odchodząc i nie czuć nawet wspomnienia.
|
|
|
|
Bądź wdzięczny za trudne chwile. Pozwalają Ci wzrastać…
Bądź wdzięczny za swoje ograniczenia. Dają Ci szanse na poprawę…
Bądź wdzięczny za nowe wyzwanie. One budują Twoją siłę i charakter…
Bądź wdzięczny za swoje błędy. Przekazują Ci cenne lekcje..
|
|
 |
|
nie bój się zakrętu, bo może to właśnie ten przed całkowitą prostą. / net
|
|
 |
|
Chciałabym, żeby ktoś pomógł mi znaleźć siebie
|
|
|
|
Żyjemy bez złudzeń, tak jest o wiele lepiej.
|
|
|
|
Nie zostawiaj mnie samej, trzymaj mnie za rękę, razem będzie nam łatwiej.
|
|
|
|
Nie potrafimy ze sobą normalnie porozmawiać
|
|
|
|
Kto chce lepszego, często dobre traci. / Shakespeare, Król Lear
|
|
 |
|
Słyszałem wiele takich tekstów przez całe życie, typu: Człowiek się uczy na błędach. Co nie zabije, to wzmocni. Podróże kształcą. To wszystko nieprawda.
Nie podpisałbym się pod tym i moim dzieciom bym tego nie powiedział. Bo jestem psychologiem od 25 lat i znam ludzi, którzy potrafią 10 lat walić głową w ścianę. I ciągle są zdziwieni, że ich głowa boli, a ściana stoi. Także człowiek się uczy na błędach wtedy, kiedy wie, że je popełnia. Podróże kształcą? Tak, ale tylko wykształconych ludzi. Ludzie jadą do Egiptu, stoją pod piramidami i mówią: Patrz, jaka niska, wyższa się wydawała. I to jest koniec refleksji na temat 3 tysięcy lat historii. Jadą do Meksyku i na pytanie ‚Jak było?’ mówią: Meksyk jak Meksyk, ciepło było. (…)
No i co nie zabije, to wzmocni. To nieprawda.
Co nie zabije. to nie zabije, wcale nie musi wzmacniać.
Potrafi sponiewierać i zostać na całe życie./ Jacek Walkiewicz
|
|
 |
|
Cale miasto ma mnie w garsci. Brakuje ust, ktore chcialyby mowic tym samym jezykiem. Wracam do czterech scian, pustego intelektualnie pokoju, i zaden koc, zaden cieply kolor nie zastapi mi ludzkiej rozmowy. Do cholery, co jest nie tak, ze musze byc tutaj dzisiaj sama. / nieracjonalnie
|
|
|
|
choć raz chciałbym, żeby ktoś zamiast mnie pouczać, udzielił mi wartościowej wskazówki. / tonatyle
|
|
|
|
Dodaj komentarz
