 |
|
- Ile można płakać przez jednego faceta?- Długo.. Cholernie długo. A nawet jak przestaniesz to i tak część twojego serca pozostanie przeznaczona tylko i wyłącznie dla niego..- Dlaczego?- A dlaczego nie? Może jeszcze kiedyś mnie dostrzeże..- wybacz , ale jesteś naiwna.- Wiem. To naiwność trzyma mnie przy życiu.."
|
|
|
|
czasami mam wrażenie ,że znów mam 10 lat. gdy ze łzami w oczach siedzę na parapecie , przytulając misia i wsłuchując się w odbicia kropel deszczu o szybę.po prostu tęsknie.
|
|
|
|
odejdź. zostaw mnie samą. zagubioną , zranioną , zapłakaną . przecież to jedyne co potrafisz , prawda?
|
|
|
|
od teraz to ja będę bawić się facetami i rzucać ich za każdym razem, gdy w pełni się zaangażują. nie na odwrót.
|
|
|
|
Weszłam do domu i od razu pobiegłam do swojego pokoju, rzuciłam się na łóżko i zaczęłam płakać w poduszkę. Nagle usłyszałam, że ktoś nawet nie pukając wchodzi do środka. Już miałam zacząć wrzeszczeć, gdy podszedł do mnie mój czteroletni brat i przytulając się do mnie powiedział, że wszystko będzie dobrze. Był chyba jedyną osobą, dzięki której na mojej twarzy w takiej chwili mógł pojawić się uśmiech.
|
|
|
|
Czasem sama siebie nie rozumiem. Siadam, piszę, rozmyślam. Gdy już wszystko jest dopracowane w jednej chwili to kasuję nie zastanawiając się nad tym, co robię. Mówię, że to jednak nie tak miało być. Moje życie jest lepsze, łatwiejsze, szczęśliwsze. Jednak zawsze wracam do punktu wyjścia i stwarzam świat, który nigdy nie powinien zaistnieć.
|
|
|
|
to nie jest tak, że nastolatka nie może nic wiedzieć na temat miłości. mamy XXI w. w tych czasach 15latka przeżyła o wiele więcej niż kiedyś ktoś mógł to sobie wyobrazić.
|
|
|
|
Zrobię się na blond, zacznę nosić mini spódniczki i bluzki z największym dekoltem. Imprezy zacznę uważać za codzienność. Zamienię przyjaciół na innych. Na tych, dla których liczy się tylko popularność i kasa. Zapomnę o przeszłości. Zacznę nowe życie. Niezupełnie takie o jakim marzyłam. Ale to bez znaczenia. Możesz być z siebie dumny.
|
|
|
|
-musisz mi zaufać. - nie. ja, już nikomu nie ufam, tak jest prościej.
|
|
|
|
Wbrew pozorom jestem cholerną optymistką, cieszącą się życiem. Mam gdzieś opinie innych, żyję własnym życiem, robię to, co mi się podoba a nie to, co mogłoby spodobać się innym, nie oglądam się za siebie. Jednak jak każdy normalny człowiek kocham, tęsknie, czasami płaczę. Nie widzę w tym nic dziwnego.
|
|
|
|
Nie obiecuję ci, że zapomnisz. Nigdy nie zapomnisz, ale nauczysz się żyć z tą świadomością. Będziesz mogła patrzeć na niego i słuchać jego głosu, a później odejdziesz, by pocałować człowieka, który zastąpi jego miejsce... Nie obiecuję ci, że już nigdy nie będziesz o nim myślała. Będziesz, ale ze spokojem... Obiecuję ci, że nauczysz się żyć bez niego. I nie potrzebujesz nikogo, bo sama to potrafisz.`
|
|
|
|
Stała oparta o szkolny parapet, wpatrzona w swoją pierwszą i tak naprawdę największą miłość, gdy podszedł do niej jej obecny chłopak. Spojrzała w jego oczy, a gdy chciał coś powiedzieć, przyłożyła mu palec do ust. Jej oczy stały się szkliste. Zamknęła je na chwile a po chwili po policzku popłynęły jej łzy. – Nic nie mów. Teraz moja kolej. Odkładałam to już zbyt wiele razy, by teraz ponownie się wycofać. Nie zrozum mnie źle. Naprawdę cię lubię, jesteś zajebistym chłopakiem, lecz pomyliłam się. Kolejny raz popełniłam błąd, za który teraz muszę zapłacić, raniąc Ciebie. Uwierz nie chciałam by do tego doszło. To koniec. Przepraszam. Nie potrafię znaleźć odpowiednich słów. Widzisz tego chłopaka? Nigdy nie przestał być dla mnie ważny. nie mogę nas oszukiwać.To nigdy nie powinno zaistnieć. - Spojrzała na niego ostatni raz i odeszła. Nie czekała na to, co powie. Zostawiła go samego z myślami. Wiedziała, że tak będzie lepiej. Jej łzy nie miały teraz znaczenia.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
