 |
|
To, co czuł myśląc teraz o niej, to była taka delikatna melancholia tęsknoty połączona z napięciem i niecierpliwością dziecka czekającego na koniec wigilijnej kolacji, aby wreszcie rozpakować te prezenty pod choinką.
|
|
|
|
Może w końcu się z tym pogodziłam. Może nawet spotykam się z innym. Moze nawet chodzimy na spacery, jak kiedyś z Tobą. Może nawet ma podobny chód do Twojego. Może nawet jego ręką błądzi po moim ciele, jak kiedyś Twoja. Może nawet pocałował mnie niewinnie, jak Ty po raz pierwszy. Ale wiesz co? On nie jest Tobą.
|
|
|
|
Jeśli ktoś kogo kochasz odchodzi i to niespodziewanie, nie odczuwasz straty natychmiast. Tracisz tego kogoś kawałek po kawałku przez długi czas - w miarę jak przestaje do niego przychodzić poczta, jak wietrzeje zapach jego perfum na poduszce oraz ubrań w szufladzie i szafie. Stopniowo gromadzisz fragmenty, które odeszły właśnie wtedy nadchodzi ten dzień -ten dzień, gdy brakuje ci szczególnie jednej konkretnej cząstki i przytłacza cię uczucie, że ta osoba odeszła na zawsze, a potem nadchodzi inny dzień i odczuwasz szczególny brak czegoś innego.
|
|
|
|
Widzę w Twoich oczach, że ktoś Cię wcześniej mocno zranił.
|
|
|
|
i wiesz co ? .. mimo tego co się miedzy nami działo, mimo kłotni, płaczu, kłamstw .. bylam szczęśliwa .. Czasem wracam sentymentem do nas .. przepraszam 'nas' już nie ma, to tylko miliony wspomnień, które kiedyś były czymś najważniejszym dla nas obu .. nauczyłeś mnie kochać, to była miłość, prawda? .. wszyscy mówili, że byłeś błędem, ale wiesz co ? moim błędem, który mnie uszczęśliwiał
|
|
 |
|
Czasem tak ciężko jest powiedzieć komuś, że się go potrzebuje.
|
|
|
|
Tak naprawdę tęsknisz za Nim, ale się do tego nie przyznasz. Chciałabyś mieć go na wyłączność, chciałabyś żeby było tak, jak kiedyś. Był, a teraz Go nie ma. Nie wychodzisz z domu, siedzisz sama i wspominasz. Katujesz się przygnębiającą muzyką, wspólnymi zdjęciami i Jego zapachem, który gdzieś jeszcze pozostał. Wstajesz z myślą o Nim, z nadzieją, że może dziś będzie inaczej. Ile już się tak łudzisz? Jak długo jeszcze będziesz na Niego czekać? Na ile wytrzymałe jest Twoje serce, które z każdym dniem słabnie z niedoboru miłości? Gdzie jest granica między nadzieją a naiwnością? Którędy trzeba pójść by odnaleźć swoją ścieżkę? Kiedy wreszcie zrozumiesz, że choćbyś nie wiadomo jak bardzo się starała, nigdy nie cofniesz się w przeszłość?
|
|
|
|
Właśnie dochodzi do mnie fakt jak bardzo byłam kiedyś szczęśliwa i jak bardzo mi tego teraz brakuje. Ludzie tak po prostu pojawiają się w naszym życiu i znikają, niby to normalnie, ale dla mnie to nie pojęte, kiedyś bliska Ci osoba staje się całkiem obca. Może to właśnie tak ma być. Z każdym nowym wyzwaniem czuję jak bardzo jestem słaba, słaba wewnątrz, czuje jak uchodzą ze mnie wszelkie chęci do brnięcia w to bagno dalej.
|
|
|
|
Wysyłając do ciebie pierwszą wiadomość nie sądziłam, że pociągnie ona za sobą tyle wydarzeń , płaczu , smutku i ran . Teraz nic nie wysyłam , bo nie jesteś sam ...
Dobrze byłoby , aby chociaż jedno z nas było szczęśliwe .
Już wiem że KOCHAM Cię nad życie .
|
|
|
|
Prawdą jest fakt, że gdy On był
obok, było mi łatwiej. Niestety te
czasy minęły. Rozdzieliliśmy się na
jednym z wielu życiowych
skrzyżowań. Ja skręciłam w
prawo, natomiast on pojechał
prosto. Przez co dalej
kontynuował swoje życie i walkę
o najskrytsze marzenia. Ja
utknęłam na tym samym
poziomie. Nie zrobiłam ani
jednego kroku w przód. Nie
zmieniłam nic. A nie, przepraszam.
Zmieniłam się ja sama, chociaż nie
chciałam takiej zmiany. Nie
chciałam by narodziła się we mnie
taka chamska egoistka. A może
egoistka to złe określenie?
Przecież, gdy tylko ktoś mnie o coś
poprosi, pomogę. Może bardziej
pasuje chamska, pyskata
nastolatka? Powiedzmy, że tak.
Skoro ja nie chciałam tej zmiany.
Nie chciałam by moje życie
przewróciło się o 360 stopni to,
co się stało? Najłatwiejsze pytanie, ale odpowiedzi tak trudno udzielić. Przełykam ślinę. Ściszam
ton. 'Wiesz, co się stało? Pękło mi
serce.'
|
|
|
|
Zdrady nie można wybaczyć. Ten
nieodwracalny czyn niszczy
wszystko, co budowane jest być
może latami. Ostatecznie
przerywa więź, łączącą dwoje
ludzi. Nie naprawią jej ciepłe
słowa, czułe gesty czy jedno
przepraszam. To tak, jakby
przeciąć linę, która trzyma
człowieka nad przepaścią. On
spada, Ty również. Podnosisz się
albo nie, dlatego zdrada tak
bardzo boli.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
