|
uwięziona w czterech ścianach, w więzieniu stworzonym z własnego ciała, za kratami umysłu.
|
|
|
nie wiem czy cię kocham czy nienawidzę, wiem, że zawsze mogę na ciebie liczyć i to jest najważniejsze.
|
|
|
umrzeć może nie tylko ciało.
|
|
|
każda miłość powinna dostać szansę, nawet jeśli już na starcie jest skazana na porażkę.
|
|
|
los udowodnił że uwielbia wyzwania, zwłaszcza jeśli chodzi o pokazanie nam, że jednak może być gorzej.
|
|
|
nawet martwi czerpią z życia więcej przyjemności ode mnie.
|
|
|
słyszysz to? ból, nienawiść i złość związane w jednym przerażającym, poruszającym do głębi serca, krzyku... kto krzyczy tym razem?
|
|
|
“Ból nie jest jeszcze śmiercią – przemknęło przez gasnącą świadomość człowieka. Śmierć nie boli. To straszliwe dławienie to życie, męka życia, ostatni cios jaki zadać zdoła.”
|
|
|
może czas wreszcie przestać tonąć we łzach i tym razem utopić się w czyimś spojrzeniu? zamiast żalem zachłysnąć się wreszcie szczęściem?
|
|
|
śmierć otuliła ją białym kaftanem, zamykając w białym pokoju pozbawiła świata... a co rano pragnie rozmawiać, pragnie wydobyć choćby kilka słów z jej martwych, sinych ust.
|
|
|
są pożegnania na które nigdy nie będziesz gotowy, są słowa, które zawsze będą wywoływać potoki łez i są osoby, których widok wywołuje doszczętnie niszczącą cię lawinę wspomnień.
|
|
|
nie ma we mnie żalu i nie ma nienawiści, ale nie ma też miejsca na wybaczenie, bo zdrady się nie wybacza.
|
|
|
|