 |
|
'Kurwicy dostaję, gdy widzę Cię na ulicy i nie mogę nic zrobić chociaż coś w środku mnie krzyczy by przyjebać Ci, to przechodzę obok w ciszy by nie zrobić Ci krzywdy'
|
|
|
|
Nie pytaj mnie nawet o kolejną szanse, bo nie potrzebuję być z kimś kto mówi, że kocha, a rucha tę szmatę
|
|
 |
|
Zamiast umyć włosy zafundowałaś sobie pranie mózgu ?
|
|
|
|
ludzie szukają ideałów zamiast ludzi z którymi są szczęśliwi .
|
|
|
|
A mówię do Ciebie tylko dlatego, że lubię słychać swojego głosu.
|
|
 |
|
Późną nocą siedzę przy parapecie, księżyc wysoko, słuchawki, a przez odtwarzacz przebija się kolejny kawałek. Spoglądając tak w niebo, uważnie wsłuchuję się w tekst, i chyba naprawdę tęsknię. Gwiazdy irracjonalnie układają swój bieg na podobiznę Twojego uśmiechu. Jest coraz cieplej. Wiem, że tu jesteś, że jesteś tu sercem. Czuję Cię, z każdą minutą coraz bardziej, z każdą chwilą coraz mocniej. Chcę. Chcę, żebyś tu był, żebyś był ze mną, zawsze, gdy tego potrzebuję, a tylko Ty wiesz kiedy, bo wszystko to, czego mi potrzeba, to tylko i wyłącznie Ty. / Endoftime.
|
|
 |
|
Rozmawiamy. Pytam się dlaczego mnie oszukiwałeś. Nie odpowiadasz, spuszczasz wzrok i milczysz. Z obojętnością pytam jeszcze raz. Mówisz, że nie chciałeś mnie zranić, ale to nie ja mam łzy w oczach. To nie ja się wkurwiam kiedy widzę Cię z inną. To nie ja widząc Cię na chodniku, przejeżdżam 5 raz tą samą drogą. To nie ja piszę do Ciebie, to nie ja pierdole o tym, że nie chcę stracić z Tobą kontaktu. Pierdolisz takie farmazony, śmiejąc się za plecami z kumplami. Pobili Cię, a Ty dalej tego nie zrozumiałeś. Bujasz się z męskimi dziwkami. Zobacz, że Ci prawdziwi od Ciebie odeszli bo jesteś chodzącym fałszem. Tak. Ciesz się bo blachary zostały. Sam gubisz się w swoich kłamstwach, ale nie pierdol, że umieram z tęsknoty. Zapomniałeś, że poza tym, że jestem szczera, jestem też twarda, a miłość ? Skarbie po 5 miesiącach to ja co najwyżej Cię polubiłam/ chlopaczara
|
|
|
|
Bywa tak, że kochamy zbyt mocno, że to co czujemy, zamiast uskrzydlać, zwyczajnie nas uśmierca. Pusta otchłań. Tkwimy w czymś, nie będąc do końca pewnym niczego. Poranki stają się szare i monotonne, a noce tak bolesne, jak nigdy wcześniej. Marne szczegóły, szczęście zbite na milion kawałków, pozorne marzenia przestają napędzać bieg, nagle jakby upadasz. Spadasz wciąż w dół, nie potrafisz już inaczej, nie potrafisz zrobić już nic, bo bez choćby jednego sensu dla serca, granice końca stają się coraz bliższe. / Endoftime.
|
|
|
|
Sobota. Wychodzę o 10 rano, wracam wieczorem. Cały dzień z ziomkami. Zjarani, najebani śmiejemy się ze wszystkiego. Kiedy idziemy przez miasto każda dupa mi zazdrości. Ja i Oni, razem. Wciągamy nie myśląc o tym, że za blokiem zaparkowały suki. Mówisz, że nisko upadłam. Nieważne. Ważne jest to, że wpierdolili Ci za skrzywdzenie mnie, masz przejebane na mieście, to Oni odprowadzają mnie nocami pod klatkę i to Oni dają mi kurtkę kiedy zgrzytam zębami. To z Nimi gram ujarana w wisielca i to Oni są moimi mordkami. I kiedy Ty odszedłeś Oni zostali. Bo gdy powinie się noga, Oni nie uciekają./ chlopaczara
|
|
|
|
W sercu czujesz o jeden sens więcej. Czujesz, jakby coś nagle uskrzydlało każdą chwilę nadając jej nadzwyczajny smak. Masz wrażenie, że los znowu się do Ciebie uśmiechnął, że dał Ci szansę. Spacerujesz boczną ulicą miasta, w jednej dłoni trzymając czerwoną różę, a w drugiej Jego dłoń. Nadzwyczajne uczucie. Jest obok Ciebie, i czujesz się tak dobrze. Nie myślisz o niczym innym, jak o was samych. Teraz jesteście tylko wy, i nikt więcej. Wiesz, że traktuje Cię naprawdę poważnie, że tkwicie w jednym uczuciu już dłuższy czas, i tak mimo wszystko pozostanie. Wgłębi siebie, cieszysz się, że go masz. Że w każdej chwili możesz się do niego przytulić, trzymać jego dłoń i zachowywać, jak skończona idiotka, bo wbrew temu, nigdy Cię tak nie potraktuje. Wiesz, że nigdy nie potraktuje Cię gorzej, że co byś nie zrobiła, nigdy nie nazwie Cię gorszą. / Endoftime.
|
|
|
|
[1] Na dworze zrobiło się już dość ciemno, znów tam poszliśmy. Cmentarz, w takie dni to miejsce w jakiś sposób staje się wyjątkowe, tak ciepłe i mimo wszystko jakby, niezrozumiale pełne życia. Tysiące zniczy wciąż oddawało swój blask, szliśmy tak boczną uliczką, z daleka zauważając oświetlony nagrobek. Podchodząc, coś jakby odepchnęło mnie w tył, odbiegające od normy uczucie, tak jakby powietrze nie pozwoliło mi się zbliżyć. Stanęliśmy nad Jej grobem, ciepło płomieni delikatnie muskało dłonie. Przeżegnałam się i zamknęłam oczy, znów ta nagła cisza, znów milczeliśmy, a każdy w sobie tworzył na nowo coś od siebie. Moje myśli naprawdę pogubiły się między sobą. Znów Ją tam widziałam, znów Ją tam czułam, chociaż to takie trudne widzieć Jej uśmiech we wspomnieniach będąc świadomym, że tamten czas minął bezpowrotnie. Otworzyłam oczy, miałam dość. Moje policzki w jednej chwili stały się wilgotne, z całej siły przytuliłam się do brata, szepcząc, że naprawdę za Nią tęsknię.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
