 |
|
zawsze to ona była tą lepszą, a ja łudziłam się, że jest inaczej. zawsze chciałam jej dorównać w Twoich oczach, a teraz widzę jak bardzo się myliłam, o co walczyłam z samą sobą. nigdy nie będę dla Ciebie taka ważna.
|
|
 |
|
nigdy nie posiadałam nic cudowniejszego niż świadomość, zniknięcia z tego brudnego świata. ucieczka i przeniesienie się w najcudowniejsze miejsce na ziemi. w Twoje ramiona, które są moim małym wehikułem, pomagających mi przez chwilę nie istnieć.
|
|
|
|
i mogła leżeć na zimnej, marmurowej ziemi, cała potargana, umorusana w tuszu do rzęs. zaziębnięta, w sukience, która swoim wyglądem wcale jej nie przypominała. przechodni patrząc z góry, nie zwracali na nią uwagi. przecież w dłoni trzymała woreczek z białym proszkiem, co równoznaczne było z jej furiactwem, roztargnieniem i głupotą. nie zasługująca na krztę współczucia, przeniosła się na inny marmur. równie zimny. perfekcyjnie odsuwając znicze, ułożyła się płycie, układając głowę tuż przed nagrobkiem. wiedziała, że tylko na jego pomoc może liczyć. tylko on jest w stanie, dać jej ciepło, którego nie zaznała nigdy więcej, zaraz po tym, jak wyrwano go z jej objęć, zakopując 5 metrów pod ziemią.
|
|
|
|
szept jest najbardziej podniecającą formą rozmowy. lubię kiedy szepczesz w moje usta. rozchylone, gotowe i zwarte do konwersacji. mimo sprzeciwów, zapełniające się Twoim oddechem zamiast słowami odpowiedzi.
|
|
|
|
umierała. umierała chcąc pożegnać ten irracjonalny świat, który wywoływał w niej jedynie skrajne emocje, nazywane płaczem i strachem. na tyle przerażającym, że potrafił skruptulatnie przeszyć ją od środka, pozostawiając abstrakcyjne uczucie. silniejsze od fizycznego bólu. obrzydliwie niszczące jej wnętrze. wyżerające jej wnętrzności w sposób chory, straszny, sprawiający cierpienie równe bólowi całego świata. łączące każdą z łez wylanych na ziemi, każdy krzyk rozpaczy, rozdzierający usta, tłumiący błagania o pomoc, której nikt nie był w stanie, nawet sobie wyimaginować, o jej udzieleniu, chęci udzielenia - nie wspominając. pozostawiona sama sobie, pragnęła śmierci, której nie potrafiła zaznać. która była jedynym racjonalnym rozwiązaniem. ukracającym jej cierpienia. umrzeć jest łatwo, żyć znacznie trudniej.
|
|
|
|
nigdy nie zapomnę picia na ostatnich piętrach wieżowców, nie zapomnę tańczenia na dachu w samych stanikach, nie zapomnę tych chwil, które zawsze będą znaczyć tak wiele i które będą mi się kojarzyć tylko z Twoją osobą.
|
|
 |
|
Był tutaj chłopiec, który rozdarł moje serce na pół.
Musiałam pogrzebać go osiem stóp pod ziemnią.
|
|
|
|
Dobrze ubrany facet musi dobrze rozbierać :D
|
|
|
|
Pora założyć coś ciepłego, z długim rękawem. Na sercu przestaje robić się ciepło.
|
|
|
|
Rozgrzewaj mnie, tak jak rosół w niedzielne popołudnie.
|
|
|
|
Ona jest trudna, ale jeśli będziesz się starał, będziesz jej wart.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
