 |
|
Zależało. Bez względu na każdy krzyk, który w pewnym sensie kaleczył serca my byliśmy obok siebie, przekonani, że kiedy zabraknie naszego świata nie będziemy w stanie zrobić już zupełnie nic, że zginiemy bez siebie. Popękane serca biły tylko gdzieś pomiędzy kolejnymi ciosami i chyba nawet nie miały czasu na szukanie jakiejkolwiek pomocy. Chociaż tak naprawdę oboje wiemy, że to co zniszczyliśmy już nigdy nie zostanie naprawione, chyba ciągle staramy się to odbudować, chyba tylko po to by nasze serca znów mogły bić tak jak dawniej - dla siebie.
|
|
|
|
Może nie tak to się miało skończyć, może mogło być inaczej, a może to właśnie taki koniec był nam pisany. Dziś te chwile, w których patrząc na mnie wciąż widać w Twoich oczach to co dawniej, chwytają za serce. Bez względu na wszystko co się stało lubię w nas to, że wciąż potrafimy ze sobą rozmawiać. Mimo tego, że nic już nie jest tak jak kiedyś podobało mi się to, że kiedy jakimś cudem znaleźliśmy się na tych samych zawodach sportowych - Ty jako uczestnik, ja jako widz - przywitałeś mnie uśmiechem. Kiedy patrząc jak grasz ciągle motywowałam Cię do wygranej, a reszta chłopaków kazała mi się przymknąć, bo przegrywasz niby dlatego, że stresujesz się, bo patrzę. Serce biło szybciej na samą myśl, że nie tylko my pamiętamy o tym, co nas łączyło. Cieszę się, że teraz, chociaż to co było zostało już tylko w sercu zapisane w rozdziale 'wspomnienia', wciąż pamiętamy o tym wszystkim, a mimo to jesteśmy tacy normalni w tej znajomości, tak jak zawsze.
|
|
|
|
Ciekawe czy wciąż patrząc wieczorem w niebo kreślisz pośród gwiazd mój uśmiech. Czy uśmiechasz się do wspomnień, które zapisałeś gdzieś na dnie serca. Czy pamiętasz to wszystko co łączyło kiedyś nasze serca i czy pamiętasz to uczucie, które wypełniało każdą część naszego życia. Czy potrafiłbyś przeżyć z kimś innym to, co przeżyłeś ze mną i czy dasz komuś to, co dałeś kiedyś mnie. Czy kiedykolwiek w życiu ktoś da Ci tyle siebie, co ja dawałam w chwilach, w których zapewniałeś jak bardzo mnie kochasz. Ciekawe czy naprawdę kochałeś.
|
|
|
|
Przyznaj - mimo tego, że cały ten cyrk zaczął się tak jak tysiące innych, które zawsze kończyły się porażką, Ty miałaś nadzieję, że z wami będzie inaczej, mam rację? Najpierw byli świetni kumple, potem przyjaciele, którzy oddaliby za siebie życie. Pewnie nawet nie pamiętasz, kiedy zaczął być dla Ciebie chłopakiem, który, jak wynika z tej oklepanej formułki, był bliższy Twemu sercu niż lewe płuco. Kilka spojrzeń w oczy, które potrafiły wstrzymać oddech i przemierzanie świata dłoń w dłoń. To było jak bajka, prawda? Wszystko było takie idealne i nieskazitelne. Wszystko ograniczało się do was. A potem, tak nagle, z dnia na dzień zaczęliście się kłócić. Krzyk, płacz, trzaskanie drzwiami, odgłosy bitych talerzy - teraz tak wyglądała cała ta miłość, a Ty mimo to, gdzieś pomiędzy tym złem potrafiłaś znaleźć jego ciche 'kocham cię', które rekompensowało fatalne chwile. Aż w końcu zrozumiałaś, że to nie powinno tak wyglądać. Wiedziałaś że musisz odejść. Mimo to wciąż byłaś. Jesteś.
|
|
|
|
Może nie jestem ideałem, może nie umiem przepraszać. być może jestem uparta i czasem nie panuję nad słowami, ale kiedy mówię do Ciebie, że masz do mnie podejść, to podchodź, przytul i pocałuj, a nie się kłócisz !
|
|
|
|
Jeśli się angażujesz, to angażuj się sercem, a nie tylko chujem.
|
|
|
|
Wystarczy, że patrzysz, a ja wiem, że tęsknisz, słoneczko.
|
|
|
|
To coś po lewej stronie nakurwia tylko dla Ciebie, pamiętaj ! ♥
|
|
|
|
Gdybym miała wybrać pomiędzy oddychaniem, a kochaniem Ciebie, wzięłabym ostatni oddech by powiedzieć, że Cię kocham.
|
|
|
|
I pomimo, że w moich uszach szumi od alkoholu nadal jesteś jedyna osobą do której mam ochotę się przytulić.
|
|
|
|
Nie każ mi się od siebie po raz drugi odzwyczajać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
